Door Anouk

Zondag 20 augustus werd er gebeld door Jan Radstake. Of we nog foto’s hadden van het Ardennen weekend voor het komende clubblad…………. Nou, die hadden we wel. Maar om nu alleen foto’s op te sturen is ook erg saai. Gelijk maar even een verhaaltje gemaakt.

Wanneer was het Ardennen weekend ook alweer, en wat heeft er zich allemaal afgespeeld? Voordat ik ga beginnen wil ik mezelf toch even voorstellen. Mijn naam is Anouk Bouman en ben sinds een jaar de vriendin van Ko van O. We carpoolen bijna iedere morgen want ik ben namelijk ook bij IJssel Technologie werkzaam, niet in de techniek maar als administratief medewerkster.

Met een beetje spanning in de balg heb ik naar het Ardennen weekend toegeleefd. Ik wilde er graag met m’n eigen motor naar toe rijden. Ik zie een ieder al denken: “ ach meid, dat doe je toch even “. Maar zo heel veel rij ervaring heb ik nog niet. Mijn motorrijbewijs heb ik nu drie jaar. Ik heb toen een paar honderd kilometer gereden op een Suzuki Intruder, en vervolgens bijna 2 jaar helemaal niet. Sinds enige weken ben ik de trotse bezitster van een Honda VT500 Ascot. Geen chopper maar een leuke wegmotor met maar liefst 50 pk. In de buurt van Ommen wat ritjes gemaakt, maar nog nooit meer dan 150 kilometer op één dag. De kaart van Nederland en België vele avonden bestudeerd. Alle alternatieve routes bekeken tussen Ommen en Comblain-au-Pont in de Ardennen. Want hier ging het allemaal gebeuren in het weekend van 10 en 11 juli. Kon geen route vinden onder de 350 kilometer enkele reis. Voorgaande jaren werkte Ko van O. gewoon de vrijdag nog tot halfvijf en knalde dan door naar de Ardennen. Dit jaar gaat dat niet op die manier. Vrijdag nemen we de hele dag de tijd om naar Comblain-au-Pont te rijden en maandag hebben we de hele dag om weer terug te rijden.

Op vrijdag 9 juli werden de motoren gestart. Rond halfnegen vertrokken we. Eerst koffie drinken bij m’n ouders in Beerzerveld. De eerste 15 kilometer zaten er op. Niet te lang treuzelen maar snel weer verder. We reden over de Holterberg en via Lochem naar Doetinchem en bij ‘s Heerenberg de grens over naar Duitsland. Hier even lichte paniek. Ik zie Ko stoppen met de motor. Zenuwachtig zoekt hij al z’n zakken na. Wat nu? De sleutels van de Givi koffers vergeten. Terug rijden of open breken op de camping? We gaan in ieder geval verder. Vlak voor Aachen tijdens één van de vele pitstops krijgt Ko plotseling een idee. Hij haalt uit de werkplaats een drevel en een hamer. De onderste scharnierpennen zijn er eenvoudig uit te tikken. Er ontstaat net voldoende ruimte om de inhoud van de koffer er uit te laten vallen. Dat doen we op de camping wel. Een paar spanbanden eromheen en het gaat verder.

In Vaals wat gegeten en rond halftien ‘s avonds zijn we dan eindelijk op de camping. Er zaten al de nodige clubleden aan het bier op het terras. Eerst maar even de tent op zetten voordat het helemaal donker zou worden. We waren nog niet de laatste. Leo “kiek an”  Roskam komt het terrein oprijden. We hebben hem maar even geholpen z’n tentje opzetten anders werd het helemaal rond middernacht voor onze Leo. We drinken nog wat op het terras en gaan plat in de tent. Ik ben helemaal uitgeteld maar wel een beetje trots op mezelf. 350 kilometer op één dag gereden is toch niet slecht ………

Zaterdagmorgen zijn de meeste mensen weer redelijk vroeg uit de veren. Eerst even koffie zetten en broodjes eten. Het beloofde weer een mooie dag te worden. Voor vanmorgen stond het ATB-en op het programma. Wij doen niet mee. Ko heeft onlangs met een andere fietstocht zijn knie in puin getrapt en zit nog in de herstelfase. We zwaaien de overige deelnemers uit en hangen een beetje rond op de camping. Rond een uur of elf lopen we het dorp in om voor het middageten te zorgen. Je hebt nog al wat levensmiddelen nodig om de maagjes van  15 hongerige fietsers te vullen. Om halféén komen de fiets fanaten driftend de camping op en vallen als varkens aan op alles wat eetbaar is.

Leo Roskam en twee andere kornuiten gingen ‘s middags ook door met ATB-en. De rest zocht de verkoeling op van het water. Om twee uur zouden wij aanwezig moeten zijn op de vertrekplaats voor het vlot varen. We vertrokken al lopend van de camping net voor twee uur. Volgens Ton de Kok was het een half uurtje lopen. Nou,………..tel er nog maar een uur bij op. En het was warm, niemand had water meegenomen, je was al bekaf en dan moet die vlottenshow nog beginnen. Rond halfvier waren we eindelijk op de plek van bestemming. Herman was een beetje pissig omdat het allemaal zo lang duurde. Hij stond keurig vanaf twee uur te wachten met zijn materiaal. De nodige vaten, houten palen en klossen touw werden uit de aanhanger gehaald. Er moesten groepjes gevormd worden. Elk groepje maakt zijn eigen vlot waarmee je dan vanzelf weer naar de camping zou toe drijven. Het vormen van groepjes lukte niet echt. Het was gewoon een los geslagen zooitje. De één begon hieraan de ander weer daaraan, er zat niet echt een verband in. Maar ja je bent jong, en je wilt echt een vlot bouwen dus lang leve de lol. Het was wel komisch om te zien. De Brabantse Jongens (Erik en Henrie) waren fanatiek bezig en ik moet zeggen het leek verdomd veel op een goed vlot.

De rest van de groep, was met een reusachtig groot vlot bezig, constructie van nul komma nul. Maar belangrijker was of alles wel aan elkaar bleef zitten met alle personen er nog op. Oeps, als dat straks maar goed gaat. Ik maakte maar foto’s want echt veel vertrouwen had ik er niet zo in. En er waren er meer die dat ook niet hadden. Bijna twee uur later was iedereen dan zo ver . Eerst het vlot van de Brabantse Jongens, daar had ik wel vertrouwen in. Op de valreep werd Jaap Jansen nog geadopteerd door Erik en Henrie. Hun gingen als eerste op weg naar de camping. Daarna ging het reusachtige vlot te water. Ton was diegene die het zaakie bij elkaar schreeuwde om vooral het vlot gelijkmatig omhoog te tillen en dan pas in het water te leggen. Ja, dat deed onze Ome Ton wel leuk. Alleen al tijdens het te water leggen vlogen er een tweetal vaten om je oren en moest je maken dat wegkwam. Het was een vermakelijk gezicht en toch zo voorspelbaar. Fred knoopte de tonnen in het water bij elkaar, en toen moest iedereen nog op een ton zitten. Dat op zich was al spannend, want ja, blijft die drijven of gaat die ten onder? Een ding scheelt, men was voorzien van gele reddingsvestjes, schattig om te zien, net een kleuterklasje. Iedereen had zijn of haar zitplaatsje gevonden en langzamerhand dreef het reusachtige vlot richting de camping…………Maar hoelang zou dit goed gaan?

Ik ben samen met Herman en assistente in de auto terug gegaan naar de camping. Bij de tent ben ik lekker op mijn matje in slaap gevallen. Ben wakker geworden door onze Leo, die op zijn fietsje al zwetend samen met zijn kornuiten terugkwam van een middagje ATB-en. Hij was naar de klote. Had geen goeie kaart bij zich gehad en was dus een paar keer verkeerd gefietst. Ach wat geeft het Leo zo geniet je van de omgeving. Leo was verbaasd dat de rest nog niet terug was en ik moet zeggen ik eigenlijk ook. Ben tegen een uurtje of zeven eens onder de brug gaan kijken of er al een groepje richting camping kwam maar niets.………..Onze barbeknoei liep al gevaar, daar waren we te laat voor, zeker als je nog op iedereen moet wachten, en de hele planning naar achteren wordt geschoven. Maar goed belangrijker is dat iedereen weer terug kwam. En ja hoor tegen halfacht kwam het eerste vlot in zicht. Het waren de Brabanders samen met Jaap Jansen. Vermakelijk om te zien, ze liepen in het water met een ton voor zich uit. Erik aan de linkerkant van de brug en Jaap aan de rechterkant met een paar peddels in zijn hand, en ondanks zijn factor 40 helemaal rood verbrand maar toch nog enthousiast. Erik was het goed zat en riep allerlei vrouw onvriendelijke woorden. Erik gooide de ton naar me toe zodat ik die vast kon meenemen.

Een uur later kwam de rest van de groep. In plaats van het reusachtige vlot kwamen er nu twee kleinere vlotjes richting de camping. Wat was er gebeurd. Het gezicht van Ko van O. stond op onweer. Had hij wel een leuke middag gehad? Nee, het was echt balen geweest. Na een paar honderd meter varen was het hele vlot uit elkaar gedonderd. Ze hebben een tweetal kleine vlotjes moeten maken wat ook weer een half uur in beslag nam. Verder was de rivier vrij kalm met tal van ondiepe stukken en echt gepeddeld werd er ook niet in hun groep. Ton en Fred hebben het vlot op tal van punten weer in beweging moeten trekken. Bij de camping de vlotten uit het water gehaald en weer ontbonden in vaten, balken en touwtjes. Dat viel nog niet mee daar sommige touwtjes door de spanning en het water goed vast zaten. Weer terug bij de tent was vriend Leo weer in slaap gevallen. Hij was een eind weg of nog steeds zoekend naar de juiste weg?  

Toen iedereen zich weer een beetje had opgefrist konden we eindelijk gaan eten. Een aantal gingen met de motor naar de pizzeria een paar kilometer verderop. Samen met een paar anderen gingen wij naar de Tunesiër net om de hoek. Lekker bijna midden op straat een stuk vlees naar binnen schuiven. Ik zat naast Erna, de vriendin van Ferry Bulten. Ze was ook voor het eerst mee naar een dergelijk weekend van de Ténéré club. Bovendien had ze al tien jaar niet meer gekampeerd. En als ik het zo kon inschatten vond ze het af en toe maar een lekker zooitje ongeregeld. Maar Erna, dan ben je niet de enige hoor, hopelijk ben je er de volgende keer ook weer bij want het is toch wel gezellig met wat meer vrouwvolk om je heen. Na het vreet festijn werden er op het terras van de camping weer de nodige biertjes gezopen………...De volgende morgen vroeg waren de meeste clubleden hun spulletjes aan het inpakken. Ferry en Erna en wij bleven vandaag nog. Zijn deze dag weer het water op geweest, maar dit maal met een kajak en dat gaat toch een stuk makkelijker. Op maandag kwam er voor ons ook een eind aan dit geslaagde (lange) weekend. Alle spulletjes inpakken en weer 350 kilometer terugrijden naar Ommen. Het eerste stukje ging echt binnendoor en ik werd nog getrakteerd op een paar heuse haarspeldbochten. ‘s Avonds om een uur of acht waren we weer thuis. Ik was helemaal bekaf, maar al met al was het een gezellig, ongeregeld zooitje dit weekend.

Tot volgend jaar!!!!!!!!!!