Off-road in Noord-Frankrijk (2009)

Door Ko van O.

In de eerste week van juni ben ik voor de vierde keer gaan off-road rijden in Noord-Frankrijk samen met twee vrienden. Ondanks de wat strengere regels kun je in dit gebied nog steeds uitstekend uit de voeten als off-road liefhebber. Eén en ander moet je voor vertrek wel regelen in Nederland via Ad Ketelaars, meer info op www.offroadtrips.nl

De heenweg

Het is woensdagmorgen 3 juli als ik mijn XT600 met één trap tot leven breng. Voor mij liggen 450 km naar Dun sur Meuse in Noord-Frankrijk. Er staat een harde noordenwind en ik word als het ware in zuidelijke richting geblazen. Met een temperatuurtje van 17 graden en een flauw zonnetje is het goed motorweer. De binnenwegen worden af en toe afgewisseld met stukjes snelweg en rond 4 uur ’s middags arriveer ik al in Dun sur Meuse.

Bij ons bed and breakfast adres zijn Jeroen en Klaas-Pieter druk bezig met het afladen van de aanhanger. Voordeel van met de auto komen is dat je ontzettend veel kunt meenemen, en dat had Jeroen zeker niet nagelaten. De hele kofferbak vol met motorkleding, helmen, olie, kettingvet, binnenbanden, camel-bags en sultana koeken.

Voorgaande jaren waren we vaak te vinden in het naburige plaatsje Beauclair. Maar deze Oostblok locatie begon een beetje te vervelen. Een depri gebeuren en ’s avonds om tien uur ging het licht uit. In het hele dorpje was niets te beleven alsof de avondklok was ingesteld. Dit jaar nemen we onze intrek in een Bikers Bed and Breakfast, welke wordt gerund door Ian en Carol Moore (www.bikersbedsfrance.co.uk). Dit Engelse echtpaar van eind vijftig zijn enorme motorliefhebbers en doen het de laatste jaren wat rustiger aan. Van april tot oktober zijn ze in Dun sur Meuse te vinden en in de wintermaanden vertoeven ze in Zuid-Europa met hun camper. We brengen onze bagage naar boven en binnen een kwartier zien we kans om onze keurige drie persoonskamer om te toveren tot een overvol pakhuis.

Vervolgens worden de motoren gestart en rijden we nog een uurtje door de omgeving over allerlei onverharde paden en wegen. Het heeft hier weinig geregend de laatste tijd en de komende twee dagen zullen we behoorlijk moeten stof happen. Daarna verdwijnen onze tweewielers in de garage en drinken we een biertje op het zonnige terras van onze B&B. Eten doen we bij de plaatselijke shoarma tent en als laatste werken we nog een fles wijn naar binnen. Voordat we in onze bedjes verdwijnen hebben we echter nog wat knip en plakwerk te doen, en dan zijn ook onze roadbooks klaar voor morgen.

Route 3

Het is inmiddels alweer tien uur geworden als onze motoren worden gestart. Maar het ontbijt en koffie waren ook dermate goed verzorgd dat we ons ook niet eerder konden losmaken van de ontbijttafel. Sinds begin dit jaar heeft Ad Ketelaars een derde route toegevoegd aan zijn off-road programma in Noord-Frankrijk. Voor een ieder van ons dus een nieuw traject vandaag. Nog even benzine tanken en we kunnen echt op pad.

Het is nog een beetje frisjes en op de open stukken blaast de wind dwars door mijn ongevoerde motorjas. Door de droogte zijn de doorgaande wegen en paden behoorlijk stoffig. Maar de donkere gedeeltes van de dichte bossen daar in tegen zijn erg verraderlijk. Hier zijn grote plassen en diepe moddersporen nog volop aanwezig.

Na ongeveer 20 km krijgen we op het roadbook een keuze tussen een makkelijke of een moeilijke optie. Uiteraard kiezen we voor het laatste. Voordat ik mijn XT echter in de versnelling heb staan is KP al uit het zicht verdwenen met zijn loodzware KTM950! Het pad wordt hoe langer hoe slechter en de gewone modder veranderd langzaam in die hele dikke zuigklei. Het is slechts een kwestie van tijd wanneer we ons alledrie hopeloos zullen gaan vast rijden. Even later is het zover en onze motoren blijven keurig zonder standaard staan in de dikke klei. Met het nodige duw- en trekwerk krijgen we de KTM van KP door de klei passage. Vervolgens moest de TT van Jeroen uit een meterhoge greppel worden getild voordat ook hij zijn weg kan vervolgen. Mijn XT staat in het meest gunstige spoor en ik kan vrij eenvoudig op eigen kracht verder rijden. Daarna vind KP het nodig om over een pas gemaaid weiland te rijden. Al het losse gras kleeft aan de klei van de KTM en het geheel ziet eruit als een rijdende Afrikaanse negerhut! Na een vrij diepe doorwading komen we uit op een open weiland. Het achterwiel van de KTM verdwijnt moeiteloos in een greppel die KP over het hoofd zag. In Jametz strijken we neer op een terrasje. We hebben nog geen 30 km gereden, zijn uitgeteld en dringend toe aan koffie. Koud heb ik het inmiddels allang niet meer.

Het vervolg van de route gaat voornamelijk door hoge graslanden waarbij de ondergrond niet altijd goed te zien is. Niet mijn favoriete terrein maar gelukkig is het droog. Ik denk dat je onder natte omstandigheden alle kanten op glibbert of af en toe onder je tweewieler ligt. De KTM van KP loopt af en toe behoorlijk warm en rookt vreselijk uit de uitlaat. Van die diep blauwe stink walmen verlaten de uitlaatdempers, vooral wanneer het gas flink wordt opengedraaid. Wonder boven wonder blijft het oliepeil redelijk op het maximum staan. Het is inmiddels al bijna halverwege de middag als we in Montmedy met veel moeite een tankstation weten te vinden. Hier blijkt echter dat niemand hoeft te tanken(!). Op zoek naar een terrasje dan maar voor een paar stevige sandwiches en worstenbroodjes.

Vervolgens rijden we door tot vijf uur ’s middags en verlaten de route na 95 km, vlakbij het plaatsje Thonnelle. De zon heeft nog weinig kracht en het wordt snel kouder en ook steekt de frisse wind weer op. Aangekomen bij ons B&B staan er in de garage een tweetal vol gepakte motoren. De eigenaren zijn twee vrolijke Engelsen op leeftijd die duidelijk te klein zijn voor hun gewicht. Eén van de motoren is een brandschone BMW 1200 GS die waarschijnlijk nog nooit een zandkorrel gezien heeft. Vol bewondering wordt de zware en met modder besmeurde KTM van Klaas-Pieter bekeken door de hoofdschuddende Engelsen. Ik start de KTM om er eens een stukje op te gaan rijden. Wat vreselijk veel vermogen heeft deze fiets. De bijna 100 pk zorgen voor een bloedstollende acceleratie. Op de weg kan ik nog wel wennen aan deze fiets maar om met de ruim 200 kg wegende KTM te gaan off-road rijden, dat is niets voor mij. Dan heb ik meer plezier met mijn 136 kg wegende XT met zijn amper 40 pk aan het achterwiel.

Nadat we zijn opgefrist lopen we naar ons restaurant voor vanavond, een kleine kilometer verderop. We hebben gezelschap van Pieter, hij is op doorreis van de Jura naar huis en blijft een nachtje snurken in het B&B. Pieter is een boomlange zestiger en rijdt op een mooie blauwe Triumph. In het restaurant zijn we de enige eters, bestellen alle vier hetzelfde en werken een paar flesjes bier weg. In ons B&B tetteren we nog een fles wijn weg en gaan weer een roadbook plakken, route 2 ditmaal. Maar eerst gaan we de laatste 60 km van route 3 nog rijden.

Route 3 (vervolg), museumbezoek en Route 2 (deels)

Deze ochtend zijn we een uur vroeger dan gisteren en rond negen uur worden de motoren al gestart. Eerst rijden we 30 asfalt km om de route 3 bij Thonnelle weer op te pikken. Het restant van de route is afwisselend met lange zandpaden, weilanden en stukken donker bos. Op twee punten is het roadbook enigszins onduidelijk waardoor we behoorlijk aan het zoeken komen en een keer behoorlijk zijn verkeerd gereden. Het laatste stuk voor Dun sur Meuse gaat weer langs de befaamde spoorlijn. Dit gedeelte is ook opgenomen in één van de twee andere routes. Jaren geleden liep er een keurig pad langs de spoorlijn maar de vegetatie is behoorlijk opgerukt. Dikke struiken maken het inmiddels onmogelijk om langs de spoorlijn te rijden. De motoren moeten letterlijk tussen de rails worden getild waarnaar het stuiterend verder gaat.

Net na de middag zijn we terug in Dun sur Meuse en zetten direct koers naar het naburig geleden plaatsje Romagne. Hier heeft de Nederlander Jean-Paul de Vries een indrukwekkend oorlogsmuseum opgezet (www.romagne14-18.com). Alles in dit museum is door hem gevonden binnen een straal van 6 km rond zijn huis. Maar voordat we het museum gaan bekijken vallen we massaal aan op sandwiches en baquettes. In het museum wordt alles tentoongesteld in de toestand zoals het is aangetroffen. Niets is schoongemaakt of opgepoetst. We zien een enorme hoeveelheid geweren, bajonetten, kledingsstukken, schoenen en flessen. In een aparte hoek zijn zelfs de loopgraven nagebouwd.

Rond een uurtje of vier wordt Route 2 in de roadbook houder gerold. Toch nog even twee uurtjes off-road mee pakken op deze warme zonnige middag. We pakken de route op bij de grote oorlogsbegraafplaats van Romagne en rijden ruim 50 km in overwegend noordelijke richting. Bij Beauclair verlaten we de route en rijden terug naar ons B&B. Daar aangekomen is het een stuk drukker geworden want een achttal Engelse motorrijders zijn gearriveerd. Met ruim 20 graden is het nog steeds warm en met een halve liter bier spoelen we even het stof uit onze droge kelen. Daarna zoeken we een ander restaurant voor ons avond eten. De temperatuur blijft nog steeds dik in orde en we kunnen lekker buiten zitten. Onze entrecotes zijn voorzien van de nodige vetrandjes dit in tegenstelling tot de magere en afgeleefde serveerster met haar grote tattoo net boven de bilnaad. Na twee dagen stofhappen zit ons off-road avontuur er voorlopig weer op en wederom was het zeer geslaagd. Misschien komen we in het najaar nog een keertje terug……………………….

De terugweg

Na het ontbijt gaan we een poging doen om ons pakhuis op te ruimen en de drie persoonkamer weer in originele staat achter te laten. De kanozak wordt weer achter op mijn motor gebonden en Jeroen en KP zetten de motoren zorgvuldig vast op de aanhanger. Rond een uurtje of tien verlaat ik Dun sur Meuse en ga lekker tot aan Luik binnen door rijden. Jeroen en KP gaan nog even langs het Museum van gisteren om met Jean-Paul een wandeling te maken door de omgeving.

De voorspelde weersverslechtering komt er inderdaad aan. Zoals zo vaak liggen de Ardennen er troosteloos bij onder dikke stapelwolken. De zon heeft geen enkele kans vandaag maar ondanks een dreigende lucht blijft het wel droog. Wel loopt de temperatuur dramatisch terug tot een graadje op twaalf. Vanaf Maastricht kies ik grotendeels voor de autoweg. Bij een tankstation komt mijn XT onzacht in aanraking met een over beladen Harley. De bestuurder ervan kan tijdens het manoeuvreren het enorme gewicht van zijn tweewieler niet de baas en gaat met de hele handel tegen de vlakte. Daarbij mijn XT licht schampend, maar gelukkig zonder schade. ’s Middags rond een uur of zes tik ik weer binnen bij de Klaproosstraat……………………

 

 

Dun sur Meuse

B&B visitekaartje

Uitzicht over de Maas vanaf ons B&B

Uitzicht over de Maas vanaf ons B&B

De garage van ons B&B

Jeroen op avontuur

Moeilijk of makkelijk!

Echte modder

Allemaal vast

De KTM.........

De XT........

En de TT............

Met vereende krachten!

TT in de greppel

Dicht achterwiel

Ik ben er klaar voor!

Rivier doorwading KP

De yamaha's

Mooie vergezichten

Jeroen en KP

Waar is mijn achterwiel

Pauze

Stofhappen

Stofhappen

Biertje op het terras van ons B&B

Veel hoog gras

Waar is het pad?

Langs de spoorlijn

Oprukkende begroeing

De TT vast in de struiken

De motoren tussen de rails

Het oorlogsmuseum

Het oorlogsmuseum

Het oorlogsmuseum

Ko van O in aktie

Motoren weer op de aanhanger