door Ko van O.

Hoe snel je als reiziger bij thuiskomst weer in het ritme beland van werken, sporten, tuinieren, klussen en dom TV kijken blijkt uit het feit dat we ruim twee maanden nodig hebben gehad om dit laatste verhaaltje te typen…………..

Schiphol

Na een tussenstop in Madrid vliegen we verder naar Schiphol. Het is over het algemeen een rustige vlucht, alleen tijdens het dalen hebben we last van turbulentie wanneer we door een dik wolkendek vliegen. Heel Nederland is bewolkt met af en toe regen en onweer. Even later vliegen we laag over de groene weilanden en zijn de kassen van het Westland en het terrein van de Hoogovens duidelijk zichtbaar.

Het is maandagmorgen 18 augustus, rond half twaalf, als we veilig landen op Schiphol. Getooid met onze gekke mutsjes lopen we richting de bagageband om op onze spullen te wachten. We worden opgewacht door Han en Mieke en zijn blij elkaar na een half jaar weer gezond terug te zien.

Op weg naar Ommen

Met de Citroen Berlingo gaat het door de stromende regen huiswaarts. De ruitenwissers maken overuren als we ons onder het rijden gaan bezig houden met de inhoud van de goed gevulde picknickmand. We zouden liever ergens in de zon gaan zitten, maar het regent onverminderd door. Praktisch de hele zomer van 2008 blijkt in Nederland verregend.

Het voelt nog een beetje onwennig als we twee uurtjes later door ons eigen huis lopen. We zitten met een bakje senseo op ons terrasje en laten al deze indrukken maar even een uurtje op ons inwerken. We beginnen met het uitpakken van onze bagage en even later draait de wasmachine alweer. De meeste bagage, spullen en souvenirs liggen echter in de Toyota en het zal nog ongeveer drie weken duren voordat we deze uit de haven van Antwerpen kunnen ophalen.

De volgende ochtend heb ik alweer het eerste klusje te doen want onze VW Caddy staat nog op zijn winterbandjes. ’s Middags rijden we naar Beerzerveld om Wicky op te halen. Hij heeft zes maanden kunnen genieten van het platteland, ruzie maken met andere katten en het vangen van muizen. Voor als nog laat Wicky zich niet vangen en verstopt zich in allerlei hoeken en gaten. Hij is duidelijk niet van plan om zijn logeeradres zonder slag of stoot te verlaten. Wij keren onverrichterzake terug naar huis maar de volgende dag wordt Wicky als nog gebracht.

Weer aan het werk

We zijn allebei nog twee weken vrij maar vanaf 1 september moet er weer gewerkt worden. Anouk had een half jaar onbetaald verlof en kan weer terecht bij IJssel Technologie als telefoniste-receptioniste. Wel gaat Anouk verkassen naar de kleinere vestiging Nijverdal in plaats van de hoofdvestiging in Zwolle. Een verhuizing met eigenlijk meer voor- dan nadelen!

Voor ons vertrek naar Zuid-Amerika was mijn arbeidstoekomst nog niet helemaal zeker. Maar sinds een maand is bekend dat ook ik terug kan naar mijn oude werkgever. Ik ga dus weer aan de slag als constructeur bij Aarding Special Products in Nunspeet.

Verder gaan we ieder verschillend om met het feit dat deelname aan het arbeidproces niet lang meer op zich laat wachten. Zelf ga ik bij Aarding SP een keer koffie drinken en een beetje bij kletsen met de diverse collega’s. Verder begin ik zelfs een dag eerder met werken dan gepland maar dat is ook een beetje eigen belang. Dan hoef ik over drie weken niet gelijk een vakantiedag op te nemen als we de Toyota gaan ophalen uit de haven van Antwerpen. Anouk daarin tegen wil nog niets met het werk te maken hebben en wil er ook niet aan denken! Totdat ook voor haar de onvermijdelijke eerste werkdag aanbreekt……………..

Waar is onze Toyota?

Na thuiskomst in Nederland bleef onze Toyota op het internet lange tijd spoorloos. Via container tracking kun je eenvoudig alle bewegingen van je container volgen. Zo was te zien dat onze container was verplaatst en klaar stond om te worden geladen op de “Repubblica del Brasil”. Daarna werd het stil! Ook nadat het schip was uitgevaren was het niet duidelijk of onze container aan boord stond. Volgens de website van Grimaldi zou onze container nog steeds in Buenos Aires staan! We vragen ons af of we iets vergeten zijn in de procedures zodat de douane de container niet vrij geeft!

We bellen en mailen een week later met Michele Laurent van Grimaldi in België om te informeren of onze container nu wel of niet aan boord staat! En op welke manier we de auto weer in ontvangst kunnen nemen. Gelukkig blijkt onze container aan boord te staan van de “Repubblica del Brasil”.

Om de auto in ontvangst te kunnen nemen heb je in principe een originele “Bill of Lading” nodig welke aantoont dat jij de eigenaar bent van de inhoud van de container. Maar dit originele document wordt door Grimaldi in Argentinië verstrekt op het moment dat het schip de haven van Buenos Aires heeft verlaten. Maar toen waren wij al in Nederland en hebben daarom dit belangrijke document niet. Het is mogelijk om dit document vanuit België toegestuurd te krijgen na overleg met de Grimaldi collega’s in Argentinië. Maar omdat onze container alleen een auto bevat is dit document niet strikt noodzakelijk. Het is voldoende als we het kentekenbewijs en de Groene Kaart van de Toyota meenemen. Nadat de containers zijn gelost heb je veertien dagen de tijd om de auto af te halen. Daarna moet er extra betaald worden voor stalling en gebruik van de container.

Op weg naar België!

Op maandag 22 september gaan we de auto op halen uit de haven. Anouk heeft een hotelletje geregeld in het gezellige Antwerpen, want we vertrekken al op zaterdag richting onze zuiderburen. We zijn allebei geen liefhebbers van het openbaar vervoer maar toch gaan we maar met de trein. Op die manier kunnen we maandag samen in de Toyota naar huis rijden in plaats van met twee auto’s achter elkaar aan te tuffen. Maar als wij met het openbaar vervoer gaan is er vertraging, zo ook vandaag. Vanaf Roosendaal moeten we met de bus naar Antwerpen in verband met werkzaamheden aan het spoor. Honderden mensen staan voor het station van Roosendaal te dringen voor een plekkie in de spaarzame bussen die zijn ingezet. Bijna een uur hebben we gewacht alvorens ook wij in een overvolle bus verder konden naar Antwerpen.

Het centraal station van Antwerpen is net verbouwd en ziet er prachtig uit. We lopen door het centrum van de stad richting ons hotel welke is gevestigd aan de Jordaenskaai met uitzicht over het water. Daarna ploffen we neer op een van de vele terrassen aan de Grote Markt. Het was vandaag een zonnige dag maar zodra de zon achter de hoge gebouwen verdwijnt wordt het rap frisser en gaan we op zoek naar een restaurant. We komen terecht bij een Argentijns steakrestaurant met ietwat onvriendelijke Belgische obers. Nadat onze maagjes zijn gevuld belanden we in het gezellige café De Engel, ergens op een hoek van de Grote Markt. Even na middernacht houden we het voor gezien en verlaten de feestvreugde!

De volgende dag is het heerlijk rustig in de stad in verband met een autoloze zondag in de grote steden. We slenteren door het centrum op weg naar het station. Vandaag gaan we naar Brussel voor familiebezoek en Jean haalt ons op van het station. Ook in Brussel is het gezellig druk in de stad met tal van activiteiten, diverse markten, stalletjes en overvolle terrasjes.

De container terminal

’s Avonds zijn we weer terug in Antwerpen en de volgende morgen nemen we de trein naar Beveren. Dit station ligt het dichtst bij de container terminal waar we moeten zijn. Er is echter nog wel een taxi ritje van 20 minuten nodig om er echt te komen. We melden ons bij Jan Maes en tikken de eurootjes af die we nog verschuldigd zijn. Jan overlegd met de douane en deze zijn niet geďnteresseerd in onze auto. Dat betekent dat we direct het terrein af kunnen rijden als de auto uit de container is. Jan brengt ons naar het juiste magazijn en een enorm voertuig komt aanrijden met een container in zijn grijper. Door abrupt remmen schommelt onze container vervaarlijk heen en weer en wordt vervolgens met een luide plof op de grond gekwakt. Hoezo lomp volk in de haven! De zijkant van de container heeft ergens onderweg een flinke deuk opgelopen. De zegels worden doorgeknipt en gelukkig staat onze Toyota nog onbeschadigd en in het midden van de container. De spanlinten worden doorgesneden en ik sluit de accuklemmen weer aan. Moeiteloos komt de zware diesel tot leven en ik rij de auto uit de container. Nu nog even iemand vinden die ons met een heftruck kan helpen om de daktent weer op het imperiaal te plaatsen. De enige beschikbare locale heftruck held stinkt enorm naar drank en gooit nogmaals een heupflesje achterover alvorens de heftruck te starten. Met zware spanbanden zet ik de daktent stevig vast op het imperiaal. We zijn in totaal niet langer dan een uur bezig geweest als we de container terminal verlaten……………

Toyota in de winterslaap

Vanaf Antwerpen is het een kleine drie uurtjes rijden naar huis. Voorlopig zal dit ongeveer het laatste ritje in de Toyota zijn. Onze auto heeft het bijzonder goed gedaan in Zuid-Amerika en is nu zelf aan vakantie toe. Thuisgekomen wacht ons nog een stevige klus om alle spullen uit de auto te halen. Hij ligt barstenvol met gereedschap, reserveonderdelen, kampeerspullen, kleding, boeken, souvenirs ed. Daarna wordt de hele auto en de daktent zorgvuldig schoongemaakt en gewassen. Als laatste krijgt de Toyota nog een stevige onderhoudsbeurt in de vorm van nieuwe olie en allerlei filters. Ook een niet eerder opgemerkt probleem met de rechter voorrem wordt direct verholpen.

Daarna parkeren we de Toyota op zijn vaste plek in de schuur. Hier zal hij voorlopig blijven staan, maar in principe is hij technisch gezien al weer klaar voor de volgende reis. Maar wanneer wij zelf weer in de gelegenheid zijn om er een half jaar tussen uit te knijpen is moeilijk te zeggen. De bouwvak vakantie van 2009 lijkt realistischer!