Door Anouk
Zondag 20 augustus werd er gebeld door Jan Radstake.
Of we nog foto’s hadden van het Ardennen weekend voor het komende clubblad………….
Nou, die hadden we wel. Maar om nu alleen foto’s op te sturen is ook erg saai.
Gelijk maar even een verhaaltje gemaakt.
Wanneer
was het Ardennen weekend ook alweer, en wat heeft er zich allemaal afgespeeld?
Voordat ik ga beginnen wil ik mezelf toch even voorstellen. Mijn naam is Anouk
Bouman en ben sinds een jaar de vriendin van Ko van O. We carpoolen bijna
iedere morgen want ik ben namelijk ook bij IJssel Technologie werkzaam, niet in
de techniek maar als administratief medewerkster.
Met
een beetje spanning in de balg heb ik naar het Ardennen weekend toegeleefd. Ik
wilde er graag met m’n eigen motor naar toe rijden. Ik zie een ieder al denken:
“ ach meid, dat doe je toch even “. Maar zo heel veel rij ervaring heb ik nog
niet. Mijn motorrijbewijs heb ik nu drie jaar. Ik heb toen een paar honderd
kilometer gereden op een Suzuki Intruder, en vervolgens bijna 2 jaar helemaal
niet. Sinds enige weken ben ik de trotse bezitster van een Honda VT500 Ascot.
Geen chopper maar een leuke wegmotor met maar liefst 50 pk. In de buurt van
Ommen wat ritjes gemaakt, maar nog nooit meer dan 150 kilometer op één dag. De
kaart van Nederland en België vele avonden bestudeerd. Alle alternatieve routes
bekeken tussen Ommen en Comblain-au-Pont in de Ardennen. Want hier ging het
allemaal gebeuren in het weekend van 10 en 11 juli. Kon geen route vinden onder
de 350 kilometer enkele reis. Voorgaande jaren werkte Ko van O. gewoon de
vrijdag nog tot halfvijf en knalde dan door naar de Ardennen. Dit jaar gaat dat
niet op die manier. Vrijdag nemen we de hele dag de tijd om naar
Comblain-au-Pont te rijden en maandag hebben we de hele dag om weer terug te
rijden.
Op
vrijdag 9 juli werden de motoren gestart. Rond halfnegen vertrokken we. Eerst
koffie drinken bij m’n ouders in Beerzerveld. De eerste 15 kilometer zaten er
op. Niet te lang treuzelen maar snel weer verder. We reden over de Holterberg
en via Lochem naar Doetinchem en bij ‘s Heerenberg de grens over naar
Duitsland. Hier even lichte paniek. Ik zie Ko stoppen met de motor. Zenuwachtig
zoekt hij al z’n zakken na. Wat nu? De sleutels van de Givi koffers vergeten.
Terug rijden of open breken op de camping? We gaan in ieder geval verder. Vlak
voor Aachen tijdens één van de vele pitstops krijgt Ko plotseling een idee. Hij
haalt uit de werkplaats een drevel en een hamer. De onderste scharnierpennen
zijn er eenvoudig uit te tikken. Er ontstaat net voldoende ruimte om de inhoud
van de koffer er uit te laten vallen. Dat doen we op de camping wel. Een paar
spanbanden eromheen en het gaat verder.
In
Vaals wat gegeten en rond halftien ‘s avonds zijn we dan eindelijk op de
camping. Er zaten al de nodige clubleden aan het bier op het terras. Eerst maar
even de tent op zetten voordat het helemaal donker zou worden. We waren nog
niet de laatste. Leo “kiek an”
Roskam komt het terrein oprijden.
We hebben hem maar even geholpen z’n tentje opzetten anders werd het helemaal
rond middernacht voor onze Leo. We drinken nog wat op het terras en gaan plat
in de tent. Ik ben helemaal uitgeteld maar wel een beetje trots op mezelf. 350
kilometer op één dag gereden is toch niet slecht ………
Zaterdagmorgen
zijn de meeste mensen weer redelijk vroeg uit de veren. Eerst even koffie
zetten en broodjes eten. Het beloofde weer een mooie dag te worden. Voor
vanmorgen stond het ATB-en op het programma. Wij doen niet mee. Ko heeft
onlangs met een andere fietstocht zijn knie in puin getrapt en zit nog in de
herstelfase. We zwaaien de overige deelnemers uit en hangen een beetje rond op
de camping. Rond een uur of elf lopen we het dorp in om voor het middageten te
zorgen. Je hebt nog al wat levensmiddelen nodig om de maagjes van 15
hongerige fietsers te vullen. Om halféén komen de fiets fanaten driftend de
camping op en vallen als varkens aan op alles wat eetbaar is.
Leo
Roskam en twee andere kornuiten gingen ‘s middags ook door met ATB-en. De rest
zocht de verkoeling op van het water. Om twee uur zouden wij aanwezig moeten
zijn op de vertrekplaats voor het vlot varen. We vertrokken al lopend van de
camping net voor twee uur. Volgens Ton de Kok was het een half uurtje lopen.
Nou,………..tel er nog maar een uur bij op. En het was warm, niemand had water
meegenomen, je was al bekaf en dan moet die vlottenshow nog beginnen. Rond
halfvier waren we eindelijk op de plek van bestemming. Herman was een beetje
pissig omdat het allemaal zo lang duurde. Hij stond keurig vanaf twee uur te
wachten met zijn materiaal. De nodige vaten, houten palen en klossen touw
werden uit de aanhanger gehaald. Er moesten groepjes gevormd worden. Elk
groepje maakt zijn eigen vlot waarmee je dan vanzelf weer naar de camping zou
toe drijven. Het vormen van groepjes lukte niet echt. Het was gewoon een los
geslagen zooitje. De één begon hieraan de ander weer daaraan, er zat niet echt
een verband in. Maar ja je bent jong, en je wilt echt een vlot bouwen dus lang
leve de lol. Het was wel komisch om te zien. De Brabantse Jongens (Erik en
Henrie) waren fanatiek bezig en ik moet zeggen het leek verdomd veel op een
goed vlot.
De
rest van de groep, was met een reusachtig groot vlot bezig, constructie van nul
komma nul. Maar belangrijker was of alles wel aan elkaar bleef zitten met alle
personen er nog op. Oeps, als dat straks maar goed gaat. Ik maakte maar foto’s
want echt veel vertrouwen had ik er niet zo in. En er waren er meer die dat ook
niet hadden. Bijna twee uur later was iedereen dan zo ver . Eerst het vlot van
de Brabantse Jongens, daar had ik wel vertrouwen in. Op de valreep werd Jaap
Jansen nog geadopteerd door Erik en Henrie. Hun gingen als eerste op weg naar
de camping. Daarna ging het reusachtige vlot te water. Ton was diegene die het
zaakie bij elkaar schreeuwde om vooral het vlot gelijkmatig omhoog te tillen en
dan pas in het water te leggen. Ja, dat deed onze Ome Ton wel leuk. Alleen al
tijdens het te water leggen vlogen er een tweetal vaten om je oren en moest je
maken dat wegkwam. Het was een vermakelijk gezicht en toch zo voorspelbaar.
Fred knoopte de tonnen in het water bij elkaar, en toen moest iedereen nog op
een ton zitten. Dat op zich was al spannend, want ja, blijft die drijven of
gaat die ten onder? Een ding scheelt, men was voorzien van gele
reddingsvestjes, schattig om te zien, net een kleuterklasje. Iedereen had zijn
of haar zitplaatsje gevonden en langzamerhand dreef het reusachtige vlot
richting de camping…………Maar hoelang zou dit goed gaan?
Ik
ben samen met Herman en assistente in de auto terug gegaan naar de camping. Bij
de tent ben ik lekker op mijn matje in slaap gevallen. Ben wakker geworden door
onze Leo, die op zijn fietsje al zwetend samen met zijn kornuiten terugkwam van
een middagje ATB-en. Hij was naar de klote. Had geen goeie kaart bij zich gehad
en was dus een paar keer verkeerd gefietst. Ach wat geeft het Leo zo geniet je
van de omgeving. Leo was verbaasd dat de rest nog niet terug was en ik moet
zeggen ik eigenlijk ook. Ben tegen een uurtje of zeven eens onder de brug gaan
kijken of er al een groepje richting camping kwam maar niets.………..Onze
barbeknoei liep al gevaar, daar waren we te laat voor, zeker als je nog op
iedereen moet wachten, en de hele planning naar achteren wordt geschoven. Maar
goed belangrijker is dat iedereen weer terug kwam. En ja hoor tegen halfacht
kwam het eerste vlot in zicht. Het waren de Brabanders samen met Jaap Jansen.
Vermakelijk om te zien, ze liepen in het water met een ton voor zich uit. Erik
aan de linkerkant van de brug en Jaap aan de rechterkant met een paar peddels
in zijn hand, en ondanks zijn factor 40 helemaal rood verbrand maar toch nog
enthousiast. Erik was het goed zat en riep allerlei vrouw onvriendelijke
woorden. Erik gooide de ton naar me toe zodat ik die vast kon meenemen.
Een
uur later kwam de rest van de groep. In plaats van het reusachtige vlot kwamen
er nu twee kleinere vlotjes richting de camping. Wat was er gebeurd. Het
gezicht van Ko van O. stond op onweer. Had hij wel een leuke middag gehad? Nee,
het was echt balen geweest. Na een paar honderd meter varen was het hele vlot
uit elkaar gedonderd. Ze hebben een tweetal kleine vlotjes moeten maken wat ook
weer een half uur in beslag nam. Verder was de rivier vrij kalm met tal van
ondiepe stukken en echt gepeddeld werd er ook niet in hun groep. Ton en Fred
hebben het vlot op tal van punten weer in beweging moeten trekken. Bij de
camping de vlotten uit het water gehaald en weer ontbonden in vaten, balken en
touwtjes. Dat viel nog niet mee daar sommige touwtjes door de spanning en het
water goed vast zaten. Weer terug bij de tent was vriend Leo weer in slaap
gevallen. Hij was een eind weg of nog steeds zoekend naar de juiste weg?
Toen iedereen zich weer een
beetje had opgefrist konden we eindelijk gaan eten. Een aantal gingen met de
motor naar de pizzeria een paar kilometer verderop. Samen met een paar anderen
gingen wij naar de Tunesiër net om de hoek. Lekker bijna midden op straat een
stuk vlees naar binnen schuiven. Ik zat naast Erna, de vriendin van Ferry
Bulten. Ze was ook voor het eerst mee naar een dergelijk weekend van de Ténéré
club. Bovendien had ze al tien jaar niet meer gekampeerd. En als ik het zo kon
inschatten vond ze het af en toe maar een lekker zooitje ongeregeld. Maar Erna,
dan ben je niet de enige hoor, hopelijk ben je er de volgende keer ook weer bij
want het is toch wel gezellig met wat meer vrouwvolk om je heen. Na het vreet
festijn werden er op het terras van de camping weer de nodige biertjes
gezopen………...De volgende morgen vroeg waren de meeste clubleden hun spulletjes
aan het inpakken. Ferry en Erna en wij bleven vandaag nog. Zijn deze dag weer
het water op geweest, maar dit maal met een kajak en dat gaat toch een stuk
makkelijker. Op maandag kwam er voor ons ook een eind aan dit geslaagde (lange)
weekend. Alle spulletjes inpakken en weer 350 kilometer terugrijden naar Ommen.
Het eerste stukje ging echt binnendoor en ik werd nog getrakteerd op een paar
heuse haarspeldbochten. ‘s Avonds om een uur of acht waren we weer thuis. Ik
was helemaal bekaf, maar al met al was het een gezellig, ongeregeld zooitje dit
weekend.
Tot
volgend jaar!!!!!!!!!!
|