door Ko van O.

Zaterdag 8 maart 2008

Na een rustige maar lange vlucht landt vlucht IB-6843 op de luchthaven van Buenos Aires. Aan boord Ko en Anouk die de komende maanden op het Zuid-Amerikaanse continent gaan rond crossen in een Toyota Landcruiser 4x4. Het is 10.30 uur plaatselijke tijd, zonnig en 25 graden!

Een taxi regelen blijkt niet nodig want we worden opgehaald door Facundo. Eerst gaan we richting ons appartement aan de “Avenida de Salta”, wat we voor een week hebben gehuurd, in het centrum van Buenos Aires en dumpen hier onze bagage. Op het dichtstbijzijnde terras gaan we maar eens rustig wat drinken en proberen langzaam aan het idee te wennen dat we nu in Buenos Aires zijn aangekomen na een aantal zeer drukke maanden………

Familiebezoek

Een uurtje later stappen we in een taxi op weg naar Facundo. Hem hebben we vorig jaar voor het eerst ontmoet toen hij een paar maanden in Spanje en Nederland verbleef. Facundo is een achterneef van Susan en Susan is de tweede vrouw van mijn vader die hij destijds heeft ontmoet in Argentinië tijdens zijn werkzaamheden voor de Nederlandse Gasunie eind jaren zeventig en begin jaren tachtig………………

Onze zwart gele taxi begeeft zich ondertussen met hoge snelheid door het overige verkeer. Facundo woont bij zijn oom Ricardo en tante Jolande. Zeer vriendelijke mensen van respectievelijk 85 en 77 jaar oud die op hoge leeftijd nog steeds erg druk zijn met hun kleine supermarkt. Maar eigenlijk wordt deze zaak al vele jaren gerund door een van hun zonen. Maar ze voelen zich er nog zo nauw bij betrokken dat ze er iedere dag te vinden zijn! Koffie en cola dan maar! De communicatie verloopt af en toe een beetje moeizaam want zij zijn de engelse taal niet of nauwelijks machtig. De enige redding is het Spaans van Anouk die drie winters lang in Ommen een cursus gevolgd heeft. En dat lukt verrassend goed, hier en daar ondersteund door wat handen- en voetenwerk!

Eerste indruk van Buenos Aires

De hoofdstad van Argentinië heeft ruim 3 miljoen inwoners, maar worden alle voorsteden meegerekend dan loopt dit aantal op naar maar liefst 12 miljoen. Het verkeer is erg druk, soms hectisch, er wordt hard gereden, bussen nemen altijd voorrang en op iedere kruising gebeurt wel wat. Hele oude en spiksplinternieuwe auto’s rijden kris kras door elkaar. Er passen makkelijk vijf auto’s naast elkaar op drie rijstroken. Sommige zijn in zo’n slechte staat dat een beetje Nederlandse APK-keurmeester of milieu ambtenaar totaal overspannen raakt bij het zien van dit deel van het wagenpark. Onnodig te vermelden dat ze van roetfilters nog nooit gehoord hebben! Verder is er als in zoveel steden een groot verschil tussen rijk en arm. Tal van zwervers slapen in portieken en af en toe lopen kinderen te bedelen of scheuren vuilniszakken open op zoek naar iets eetbaars. Het is beter om bepaalde gebieden, krottenwijken of achter af straatjes maar te mijden in het donker als steenrijke toerist ondanks het feit dat er bijna op iedere hoek van de straat politie is te vinden………….

Wat ons verder erg goed bevalt zijn de grote malse steaks voor een paar euro, de dito glazen bier en lekkere rode wijn. Ik ben bang dat de komende paar maanden mijn cholesterolgehalte naar extreme waarden wordt op geschroefd. Maar ik zal nog heel wat moeten trainen om mijn steak record uit Kaapstad, gevestigd in maart 1998, te laten sneuvelen. Hier hebben we destijds met een drietal vrienden nogal uitbundig mijn aankomst in Kaapstad gevierd door per persoon tussen de 1200 en 1400 gram vlees naar binnen te werken. De serveerster hebben we in complete shock achtergelaten door te vertellen dat we nu verder gingen eten bij de pizzeria aan de overkant van de straat ……….

Wandeling door de stad

De zondag hebben we besteed aan een flinke wandeling door de stad. De oriëntatie is vrij makkelijk doordat Buenos Aires is onderverdeeld in blokken met bijna allemaal rechte wegen. We gaan kijken of we het kantoortje van CMA-CGM kunnen vinden in Puerto Madero waar we ons morgen kunnen melden om de procedure voor het lossen van de container in werking stellen. Onderweg steken we de “Avenida 9th de Julio” over een grote 10-baans weg die dwars door de stad loopt en even later arriveren we op het “Plaza de Mayo” alwaar de dwaze moeders jaren hebben gedemonstreerd voor hun verdwenen familieleden en vrienden in de tijd van de dictatuur in Argentinië. Nadat het bewuste kantoortje van CMA-CGM is gevonden lopen we de hele haven promenade af richting de wijk La Boca. Dit is een van de oudste en bekendste volkswijken van Buenos Aires en tevens de geboorteplaats van de tango. Tevens is er een heel kleurrijk straatje genaamd “El Caminito” wat zeker een bezoekje waard is. De bekende Argentijnse schilder Quinquela Martin kwam rond 1920 op het idee om de huizen in dit straatje eens flink op te knappen. Met toscaans geel, terracotta rood en een blauw zo uit de Middellandse Zee veranderde dit grauwe straatje zo in een van de meest kleurrijke straten van Argentinië. Op weg naar “El Caminito” bevinden we ons in een keer midden tussen de voetbalsupporters van de Boca Juniors als we langs hun stadion lopen. Tussen de fel gekleurde huisjes is het gezellig, de terrassen zijn overvol en overal wordt de tango gedanst. Volgens Anouk moet mijn houterige lichaam deze reis toch een keer aan de tango geloven, en daar bedoelt ze vast geen onbemand tankstation mee……………

Verschepingsperikelen

Vol goede moed staan we maandagochtend op de stoep bij CMA-CGM. Omdat het gisteren toch ruim een uur lopen was hebben we vandaag een taxi genomen. En rit van ca. 20 minuten kost omgerekend ongeveer 3,- euro. Om de auto uit de container te krijgen zou uiteindelijk een slijtageslag worden van drie hele dagen. Lees voor deze ellende verder bij verschepings perikelen.

Uiteindelijk konden we pas woensdagavond onze Toyota Landcruiser parkeren in een bewaakte parkeergarage om de hoek bij ons appartement. Onze afspraak bij Ricardo en Jolande van 4 uur deze middag liep hopeloos in de soep. Met veel excuses kwamen we veel te laat binnen vallen.........

Twee vrije dagen

Na alle sores hebben we nog twee dagen vrij voordat we deze stad op zaterdag gaan verlaten. Beetje op het terras hangen en mensen kijken, een bezoekje aan de “Galerias Pacifico”, beetje shoppen en lekker niets doen. Wel hebben we een andere mobiele telefoon moeten aanschaffen. Je hebt voor Zuid-Amerika een 3-bands frequentie nodig en ons mobieltje, jaren geleden gekregen bij Planet Internet, heeft dit niet. Anouk is nu dus eigenaar van een heuse opklapbare Motorola. Verder moeten we in deze stad nog twee speciale accu’s afgegeven voor Karin-Marijke en Coen. Je hebt altijd baas boven baas en zij rijden al 4,5 jaar met een Toyota Landcruiser rond in Azië en Zuid-Amerika. Kijk onder links voor hun website en reis belevenissen. Deze speciale deep-cycle accu’s hebben we op de valreep voor hun uit Nederland meegenomen............................