door Ko van O.

Buenos Aires…………………the soap continues

Zijn we op zaterdagochtend 16 maart rond 10 uur startklaar om te vertrekken, treedt er weer vertraging op! Het valt ook niet mee om de stad Buenos Aires te verlaten. Op het afgesproken tijdstip komt er namelijk niemand opdagen om de borgsom van ons appartement terug te betalen! Na bijna een uur wachten maar eens even bellen. Ik krijg een dame aan de lijn die alleen Spaans spreekt. Als ik haar goed begrijp komt ze vanmiddag pas om 2 uur langs! Knap waardeloos want dan zitten we weer een halve dag voor niets te wachten. Maar het geeft ons wel even de gelegenheid om naar de andere kant van Buenos Aires te rijden om de twee accu’s voor Karin-Marijke en Coen af te geven bij hun Argentijnse vriend Dan.

Volgens de GPS woont Dan hemelsbreed op een afstand van 34 km. Een retourtje moet toch lukken in drie uurtjes. Maar het drukke verkeer, allerlei festiviteiten in de stad en onze gebrekkige plattegrond maken dat we het niet gaan redden om voor 2 uur ’s middags weer terug zijn in ons appartement. We besluiten om de accu’s dan maar af te geven bij Ricardo en Jolande. Dit is voor ons een stuk dichterbij en bovendien kan de hele familie ook onze Toyota nog even bekijken. We sturen later Karin-Marijke en Coen wel een mailtje met de adres gegevens waar ze hun accu’s kunnen afhalen.

Terug in het appartement blijken de mensen al langs geweest te zijn gezien wat schoonmaak en opruimactiviteiten. We begrijpen er niets meer van! Tijd om maar weer aan de telefoon te gaan hangen. Na diverse telefoonnummers en heel vaak proberen krijgen we eindelijk iemand aan de lijn. Ze voelen er niets voor om nogmaals naar het appartement te komen. Wat betreft de borgsom, die kunnen we terug krijgen als we weer in Buenos Aires zijn (over 5 maanden dus) of als we terug in Nederland zijn. Hier kunnen we niet mee akkoord gaan want over zo’n lange tijd herinnert niemand zich nog wat! Pas als we aangeven dat we dan weer ons intrek gaan nemen in het appartement omdat we de simpelweg de sleutel nog hebben komt de zaak eindelijk in beweging. Maar het wordt al met al dus wel 5 uur ’s middags wanneer alles na tevredenheid is afgehandeld. Dit wil zeggen dat we niet alleen de borgsom terug hebben, maar dat er tevens een hotelovernachting voor ons betaald wordt omdat het inmiddels te laat is om de stad nog te verlaten. De auto verdwijnt voor weer een nachtje in de parkeergarage…………

Net om de hoek van ons appartement vinden we een tweepersoonskamer in het Cecile-hotel aan “Avenida de Mayo”, maar een naam als “no-star hotel” zou de lading beter dekken gezien de troosteloze inrichting en de depri-kamers. Maar goed het is voor een nachtje en we hebben wel eens beroerder geslapen. We zitten weer op ons favoriete terrasje en het moet gezegd worden Buenos Aires is wel een levendige stad. Aan de overkant van de straat wordt een vrouw beroofd van haar handtas of horloge en de dader springt razendsnel achterop een gereedstaande motorfiets! Even later zwikt een vrouw bij het oversteken haar enkel zo ongelukkig dat ze met een ambulance wordt afgevoerd. Een andere man stopt tijdens het oversteken midden op straat om zijn veters te strikken en wordt bijna geschept door een aanstormende taxi. Helaas gaat deze levendigheid ook ’s nachts door want voor de tweede achtereenvolgende nacht liggen we tot in de kleine uurtjes wakker vanwege de giga decibellen van de muziekinstallaties op straat in verband met de talrijke festiviteiten.

Omdat we vandaag toch een flinke rit willen maken staan we redelijk op tijd op. Om 8 uur zou er ontbijt zijn (jaja zat bij de prijs in). Wij zitten keurig op tijd in de ontbijtzaal in afwachting van al dat lekkers wat komen gaat. Maar het blijft angstvallig stil. Beneden bij de receptie maar eens even vragen wat er nu weer aan de hand is……………. Niet te geloven, want het blijkt pas 7.15 uur te zijn. Uitgerekend vannacht is de klok een uur terug gegaan in verband met de einde van de zomertijd. Misschien een idee omdat gisteren even door te geven aan de gemiddelde toerist? Of een berichtje te plaatsen op het prikbord! Staan we een uur te vroeg in de ontbijtzaal te springen…………..Maar goed, we hebben hier in Buenos Aires al heel wat uurtjes moeten wachten en deze laatste kan er ook nog wel bij!

Eindelijk op weg!

Uiteindelijk verlaten we met gierende banden Buenos Aires op zoek naar nieuwe avonturen. Het is bijna een uur rijden en dan verdwijnen ook de laatste flatgebouwen van de voorsteden in de buitenspiegels. Ik geloof niet dat we deze stad voorlopig gaan missen……..

Het landschap wordt snel kaler en vlakker als we in zuidelijke richting verder rijden. Ondertussen wordt er ook een half dagje aan de auto gewerkt. In de haven had ik de daktent provisorisch met spanbanden vastgezet in plaats van met de originele bouten en moeren. Verder wordt het imperiaal weer voorzien van de leuningen en verdwijnen de Alu box en het tweede reservewiel uit de laadruimte naar hun vaste plek op het imperiaal. In de alu box zitten onze winterkleding en de donzen slaapzakken. Dat lijkt bij deze temperaturen totaal overbodig maar over een paar weekjes zullen we ze hard nodig hebben als de winter valt in het Andes gebergte…………………… Anouk bevestigd ondertussen het gelukspoppetje van Hans en Trudie aan de binnenspiegel!

We gaan op weg naar de “Argentijnse Riviera” welke ongeveer 400 km ten zuiden van Buenos Aires begint en bekend staat om zijn witte en brede stranden. We passeren badplaatsen als Mar Azul, Mar del Plata en Miramar. We pakken hier en daar een extra dagje strand om even te genieten van de zon en temperaturen van bijna 30 graden.

Bij Miramar hebben we ook weer zo’n ideaal stranddagje. Luie stoel, goed boek en een flesje cola! Totdat er enorme wolken boven komen drijven en de wind gaat aanwakkeren tot een kleine storm. Een ieder vlucht het strand af op zoek naar beschutting! We overbruggen lopend snel de ruim 2 kilometer naar de camping met de eerste flinke regenspetters al in de nek. Vanwege het mooie weer hadden we daktent alleen afgesloten met muskietengaas…………… Juist op tijd kunnen we de daktent helemaal afsluiten en net als er een waar noodweer losbarst bereiken we kantine van de camping om daar de eerst uren te bivakkeren…………………

Vervolgens denderen we door naar Bahia Blanca. Dit is meer een industriestad en heeft voor de toerist eigenlijk weinig te bieden. Maar het is in bezit van een camping annex autosloperij. Het kampeerterrein ligt bezaaid met autowrakken. Daarna vervolgen we de kustlijn naar beneden. Het landschap is wederom eentonig en de wegen kaarsrecht. De stuurinrichting zou vastroesten bij het gebrek aan bochten. Deze dag steekt er tevens een hele straffe tegenwind op. De auto heeft er beduidend last van en het dieselverbruik neemt toe van ruim 1 op 9 naar krap 1 op 7. Maar dat boeit niet, we gaan de laatste dagen flink vooruit en de dieselolie is met ca. 0,40 euro per liter goed betaalbaar. Als we de Rio Negro oversteken zijn we in “Patagonie” en zien we de eerste guanaco's................