door Ko van O.

De grensformaliteiten tussen Argentinië en Paraguay stellen niet al teveel voor. Een paar stempels halen en een document voor de auto laten opmaken is eigenlijk alles! Binnen een half uurtje zijn we de grens over en rijden Paraguay binnen………

Paraguay

Paraguay is in meerdere opzichten een vreemd land. Het heeft samen met Bolivia als enige landen van Zuid-Amerika geen directe toegang tot de oceanen. Verder is Paraguay praktisch geheel omsloten door rivieren en heeft slechts een paar punten waarover grensverkeer over land mogelijk is naar Brazilië en Argentinië. De meeste mensen wonen dicht op elkaar gepakt in het zuidoosten van het land. Ongeveer 10% van de mensen woont in het lege Chaco gebied wat zich tot ver naar het noordwesten uitstrekt. Het grootste deel van Paraguay is moerasachtig laagland en in de regentijd zijn diverse steden alleen per boot bereikbaar. De winters zijn zeer mild, de zomers daarin tegen erg heet met een zeer hoge luchtvochtigheid.

De hoofdstad Asuncion

Vanaf de grens rijden we in een lange colonne van vrachtauto’s en bussen richting Asuncion. Als we de stad binnenrijden zien we links van ons de grote botanische tuin liggen waar zich tevens een camping zou bevinden. De botanische tuin lijkt meer op een groot park en is keurig aangelegd en onderhouden. Achterop het terrein bevindt zich de inmiddels zeer vervallen camping waar verder niemand anders kampeert en waar de muggen het voor het zeggen hebben. Bij de Tourist Information weten ze te vertellen dat er ook een camping is aan de andere zijde van de stad. Nu is dat bijna een uur rijden want Asuncion is groot, erg groot. Meer dan een miljoen inwoners, met de voorsteden meegerekend. Ook deze camping maakt een verlaten en gesloten indruk. Dat wordt dan weer ergens binnen slapen en we komen terecht bij Hotel Westfalia, wat niet alleen Duits klinkt maar er ook erg Duits uitziet en al dertig jaar een Duitse eigenaar heeft.

In het hotel ontmoeten we Jurgen, een oude prof-voetballer uit Duitsland, die al meerdere jaren in Paraguay woont. Hij is hier min of meer een nieuw leven begonnen met een Paraguayse vrouw en twee jongere kinderen. Hij kan zeer boeiend vertellen over allerlei dingen maar in het bijzonder over het leven in Paraguay. De belangrijkste bron van inkomsten voor de bevolking komt voort uit (toegestane) smokkel van alles wat geld oplevert en daarna pas uit industrie en landbouw.

Behalve een paar oude gebouwen heeft Asuncion eigenlijk niet veel bijzonders te bieden en ook in het centrum zijn we redelijk snel uitgekeken. Bijna op iedere hoek van de straat vind je nog de ouderwetse kantoortjes waar je gewoon contant geld kunt wisselen. De volgende dag regent het eigenlijk de hele dag. Op zich geen probleem maar het rioleringssysteem en de afwatering is in Asuncion zo slecht dat het vele regenwater massaal de heuvels afloopt en voor grote wateroverlast zorgt. Wegen en trottoirs lopen over en voetgangers kunnen geen kant meer op. De vele fietsers en bromfietsers zien alle kuilen in het wegdek over het hoofd wat ook weer voor gevaarlijke verkeerssituaties zorgt. Wat voor puinhoop moet het dan in de stad zijn gedurende de echte regentijd?

We brengen een bezoek aan het nabijgelegen meer Lago Ypacarai met de toeristische plaatsjes Aregua en San Bernardino. Hier hebben de rijkere mensen veelal een tweede huis staan, maar de meeste huizen staan op dit moment echter te koop. Reden is een vroeger zwemverbod in het meer door een grote vissterfte welke niet verklaard kon worden en het soms uitbreken van de gevaarlijke ziekte Dengue Fever. Kortom in deze streek gebeurt ook weinig spectaculairs wat weer precies in het plaatje van heel Paraguay past.

Op weg naar Brazilië

Na een paar dagen Asuncion en omgeving verlaten we de stad in noordelijke richting. We gaan op weg naar de grensplaats Pedro Juan Caballero, een afstand van ruim 400 kilometer. De wegen zijn over het algemeen goed te rijden maar de omgeving is redelijk eentonig. Wel zien we overal in het landschap termieten heuvels verschijnen. De laatste 90 kilometer voor de grens zijn afwisselender met glooiend landschap en rotspartijen die ineens uit het landschap omhoog rijzen. In de avondschemering bereiken we Pedro Juan Caballero en vinden aan de buitenkant van de stad een stoffig hotel.

Een grensgeval

De volgende morgen bij een tankstation ons laatste geld van Paraguay omgezet in dieselolie en even de weg gevraagd naar Brazilië! Krijgen we een heel verhaal over een paspoort en dergelijke dat je nodig hebt! Natuurlijk hebben we een paspoort…………….oké, dan is het gewoon rechtdoor rijden naar Brazilië! Na een half uurtje rijden zien we nog steeds geen grensovergang terwijl we de stad al lang verlaten hebben. We zien opvallend veel Braziliaanse kentekens, Braziliaanse plaatsnamen en Braziliaanse reclame op borden langs de weg…………. Toch maar eens even vragen. Blijkt dat we al ruim 20 kilometer in Brazilië rond rijden!

De douane kantoortjes blijken zich in de stad te bevinden waar we net omheen gereden zijn. We moeten dus terug want we hebben natuurlijk wel een inreisstempel van Brazilië nodig en formulieren voor onze auto. Doorrijden geeft onderweg problemen bij politiecontroles en helemaal aan de grens wanneer we zonder inreisstempel Brazilië willen verlaten. Als we terugrijden begrijp ik het mannetje bij het tankstation ook beter. Hij vroeg natuurlijk of wij onze paspoorten al hadden afgestempeld en heeft ons toen de goede weg gewezen……………

De grensplaats Pedro Juan Caballero in Paraguay is vastgegroeid aan de grensplaats Ponta Pora in Brazilië. Daartussen kan een ieder zich vrij bewegen, sterker nog je weet niet eens precies waar zich de grens bevindt! Pedro Juan Caballero is een vrije handelszone en daarmee een belasting paradijs voor vooral de Braziliaan. Ergens in deze wirwar van straten, winkels, stalletjes, mensen en veel verkeer bevinden zich de douane kantoortjes! Na een paar keer vragen zijn we in een kantoor waar we ons uitreis stempel voor Paraguay moeten halen. Na bestudering van ons paspoort krijgen we echter geen uitreis stempel maar worden verder gestuurd naar een kantoor van de Braziliaanse Immigratie waar we eerst heen moeten…………….vreemd! Dit kantoor bevind zich ongeveer 11 blokken en 2 kilometer verderop in de stad. Hier aangekomen kunnen ze ons niet helpen want hun hele computersysteem is uit gevallen. Met een paar uur kunnen we terugkomen.

Na een paar uurtjes ronddolen in een heel groot belastingvrij shopping centre zijn we weer terug. Het computersysteem werkt weer maar in onze paspoorten ontbreekt een uitreisstempel van Paraguay. We kunnen dus geen inreisstempel van Brazilië krijgen en worden weer terug gestuurd naar het eerste kantoortje. Hier aangekomen worden we weer terug gestuurd naar het tweede kantoortje……….enz. We zien deze middag kans om maar liefst 32 kilometer door de stad te rijden zonder dat we er wat mee opschieten!

Uiteindelijk kan ik in het eerste kantoortje een mannetje te spreken krijgen die goed engels spreekt. Het blijkt een grote miscommunicatie te zijn. Wij proberen iedere keer een uitreis stempel van Paraguay te krijgen in een Braziliaans douane kantoortje………. Omdat ze in onze paspoorten geen inreisstempel van Brazilië zien worden we iedere keer teruggestuurd. Het douane kantoor van Paraguay bevindt zich aan de overkant van de straat. De man is zo vriendelijk om even mee te lopen naar het juiste loket. Daarna gaat alles weer voorspoedig en krijgen we direct een inreisstempel voor Brazilië in het kantoortje verderop in de stad en de juiste formulieren voor de auto. Alles is net op tijd geregeld voordat de douane kantoren aan het eind van de middag gaan sluiten.

Het is inmiddels al zo laat geworden dat het geen zin meer heeft om Pedro Juan Caballero of Punt Pora te verlaten. We gaan op zoek naar een hotel in de stad en gaan morgenvroeg op weg voor de nodige kilometers in Brazilië……………dit keer legaal!