door Ko van O.

Het is donderdagmiddag 24 juli als we een zwaar bewolkt Uruguay binnen rijden. We hebben nog ruim een week de tijd om dit land te ontdekken. In ieder geval willen we de hoofdstad Montevideo bezoeken evenals het toeristische Colonia del Sacramento. Daarnaast moeten we bekijken hoe we van Uruguay in Buenos Aires (Argentinië) terecht komen………………

Uruguay

Uruguay is met een oppervlakte van vijfmaal Nederland bijna het kleinste land van Zuid-Amerika. Het heeft een vochtig subtropisch klimaat met neerslag in alle jaargetijden en milde winters en warme zomers. Van de circa 4 miljoen inwoners woont bijna de helft in de hoofdstad Montevideo. Uruguay heeft een hogere levenstandaard vergeleken met de omringende landen en wordt daarom ook wel “het Zwitserland van Zuid-Amerika” genoemd. Deze naam heeft het te danken aan een sterke financiële banksector maar ook aan de goed ontwikkelde landbouw, veeteelt, visserij en industrie. Vandaag de dag bestaat Uruguay voor het grootste gedeelte uit graslandschap met hoofdzakelijk kunstmatig aan geplande bomen. Natuurlijke bossen komen eigenlijk alleen nog voor langs de rivieren. Als je door Uruguay rijdt is het landschap licht heuvelachtig en laat zich het best vergelijken met Denemarken.

De Atlantische kust

We blijven de kust volgen en de eerste plaats van betekenis is Rocha. Het is niet echt een interessante plaats maar we kunnen er geld pinnen en diesel tanken. Hoewel echte diesel hebben ze hier niet en als we het goed begrijpen in heel Uruguay niet. Er is alleen zogenaamde “gasoil” of wel vrachtauto diesel. We gooien een flesje toevoegmiddel in de tank welke zorgt voor de broodnodige smering van het kwetsbare inspuitsysteem van een personenauto. De iets hogere levensstandaard van Uruguay komt direct tot uitdrukking in de prijzen. Was Brazilië al niet echt goedkoop, hier gaat er nog een schepje bovenop. Voor het eerst deze reis tanken we voor meer dan een euro per liter!

Vanaf Rocha is het 30 kilometer naar de badplaats La Paloma waar altijd wel wat te beleven valt. De regen valt inmiddels met bakken uit de hemel en we rijden een tijdlang achter een bus met het opschrift “Rutas del Sol”, maar ook dat helpt weinig want het blijft door regenen. Helaas maakt La Paloma in deze wintermaand een zeer verlaten indruk. Diverse winkels, hotels en restaurants zijn gesloten, sommigen zijn zelfs dichtgetimmerd en gaan pas in het zomerseizoen weer open.

De volgende dag is het droog maar er staat nog wel een ijzige wind. We gaan op weg naar Punta del Este wat ruim 100 kilometer verder naar het zuiden ligt. Het is de duurste en meest exclusieve badplaats van heel Zuid-Amerika en te vergelijken met Nice en Cannes in Frankrijk of met een Marbella in Spanje. Het is de ontmoetingsplek voor alle rijken en belangrijke mensen en tevens de plaats waar Mercedes handelaren in januari hun jaaromzet maken en waar alle goedkope gerechten op de menukaarten nooit besteld worden.

Natuurlijk vallen wij niet op met ons beetje zakgeld maar het is wel leuk om even over de boulevards en door de winkelstraten te lopen. Vanaf een terrasje, met een enkele cola en twee rietjes, bekijken we het doen en laten van de jetset. Verder is het overdag betrekkelijk rustig in de stad want een ieder is zich aan het voorbereiden op het zware nachtleven. Voor elf uur ‘s avonds gaat niemand de deur uit en voor vijf uur ’s ochtends ligt niemand in zijn bedje. Logisch dat de ochtend wordt verslapen en ’s middags ligt een ieder weer op het strand. De ligging van Punta del Este is eigenlijk uniek. Het ligt op een schiereiland precies daar waar de monding van de rivier Rio de la Plata in de Atlantische Oceaan stroomt. Daardoor heeft deze plaats twee totaal verschillende kusten. In het westen een rustige kust aan de Rio de la Plata en in het oosten een stormachtige Atlantische kust.

Montevideo

Vanaf Punta del Este volgen we een stukje de kustlijn. In deze tijd zijn er mogelijk walvissen te zien maar we zien er helaas geen. Langzamerhand wordt de bebouwing dichter en het verkeer drukker, we naderen de buitenwijken van Montevideo. Het is nog een klein uurtje rijden totdat we midden in het centrum van de hoofdstad zijn. We proberen een hotel te vinden in de buurt van Plaza Independencia daar waar de oude stad aan de nieuwe stad grenst. Kamperen zou ook kunnen maar dan sta je op een camping ongeveer 15 kilometer buiten het centrum en moet je iedere keer met de bus naar de stad. Een hotelletje in het centrum betekent dat je alles op loopafstand kunt doen. Maar het valt nog niet mee om er een te vinden. Het is nog steeds wintervakantie en er zijn veel Brazilianen en Argentijnen in de stad waardoor de hotels behoorlijk vol zijn. Na lang zoeken hebben we er eentje gevonden die bovendien een eigen parkeergarage heeft. Alleen moeten we in verband met de beperkte hoogte de aluminium box van het imperiaal af halen.

Even later lopen we over Avenida 18th Julio, de grootste winkelstraat van de stad. Montevideo is best een gezellige stad al is het niet zo levendig als Buenos Aires. Maar gelukkig is het ook niet zo saai als bijvoorbeeld Asuncion, de hoofdstad van Paraguay. De grote winkelstraat komt uit op Plaza Independencia, het belangrijkste plein van de stad. Het meest opvallende gebouw aan dit plein is de Palacio Salvo. Volgens critici het meest lelijke gebouw van heel Zuid-Amerika. Even verderop staat het Palacio Estevez, dit voormalig presidentieel paleis doet vandaag de dag nog dienst voor de ontvangst van staatslieden. Het Teatro Solis, het grootste en belangrijkste theater van de stad, bevindt zich in een zijstraat van het grote plein.

Steken we het plein Plaza Independencia recht over dan komen we terecht in het oude gedeelte van de stad. Hier bevinden zich de wat kleinere winkelstraatjes met allerlei stalletjes, leuke restaurantjes en kroegen. Niet alle straten zijn hier trouwens even veilig. Diverse malen worden we door mensen gewaarschuwd om niet opzichtig met camera’s over de schouder rond te lopen. Heel vele jongeren zijn onder invloed van alcohol of drugs en deinzen niet terug voor kleine criminaliteit.

Nog verder doorlopend komen we uit bij de Mercado del Puerto, waar het altijd erg druk en gezellig is. Buiten deze immense markthal vindt vaak een vlooienmarkt plaats en tonen diverse kunstenaars hun werken en kunsten. De markthal zelf bestaat uit een enorme staalconstructie en lijkt het meest op een oud station. Ga alleen naar binnen als je flink honger hebt! Hier worden namelijk enorme porties gegrild en gegeten. Op meterslange grillen liggen enorme stukken vlees, worsten, stukken kip en hier en daar een verdwaalde paprika. Naar men zegt zijn de mensen in Uruguay nog grotere vleeseters dan de Argentijnen!

Hoe komen we in Buenos Aires?

Over deze vraag hebben we in Montevideo flink lopen nadenken. Vanaf Colonia del Sacramento, waar we over een paar dagen na toe rijden, kun je een veerpont nemen naar Buenos Aires. De snelle boot doet er 40 minuten over en de langzame boot is drie uurtjes onderweg. Bijkomend voordeel is dat je direct bij de haven en het centrum van Buenos Aires aanmeert. Maar als echte kilometervreters willen we natuurlijk graag over de weg naar Buenos Aires rijden. Dat is ook mogelijk maar dan moeten we eerst een stuk naar het noordwesten van Uruguay rijden waar in totaal drie bruggen over de rivier de Rio Uruguay beide landen met elkaar verbindt.

De eerste brug bevindt zich op ongeveer 200 kilometer van Colonia del Sacramento. Dus als we deze brug nemen dan is het in totaal 400 kilometer naar Buenos Aires omdat we hetzelfde stuk in Argentinië weer terug moeten rijden. Maar zo eenvoudig is het ook weer niet in dit soort landen! Argentinië en Uruguay hebben namelijk een conflict. Beide landen hebben een afspraak met elkaar om de gezamenlijke grensrivier de Rio Uruguay niet te vervuilen. Nu heeft Uruguay er een paar jaar geleden een enorme fabriek gebouwd die het afvalwater loost in de rivier de Rio Uruguay. Argentinië heeft als tegenmaatregel ongeveer twee jaar geleden de meest zuidelijk brug gesloten. Deze situatie duurt nog steeds voort en we moeten dus de middelste brug nemen om Argentinië te bereiken.

Dit betekent dat we in plaats van 400 kilometer nu 600 kilometer moeten rijden om in Buenos Aires aan te komen. Bovendien gaan de kilometers in Argentinië over de ietwat beruchte Ruta 14. Deze weg was de laatste tijd nogal negatief in het nieuws vanwege de maandenlange wegblokkades. Bovendien worden er vaak toeristen aangehouden door vervelende politieagenten die altijd wel een reden vinden om je een bekeuring aan te smeren. Hoe langer we er over nadenken hoe meer voordelen we zin om met de veerpont te gaan.

De afvaarten worden geregeld door Busquebus en ze hebben een kantoortje vier blokken van ons hotel vandaan. Ik loop er direct heen om een en ander te regelen. Een half uur later ben ik terug in het hotel met de tickets voor de snelle boot. Deze snelle boot brengt ons zondag 3 augustus in de loop van de dag naar Buenos Aires. Anouk vraagt direct of ik wel aan de hoogte van onze auto heb gedacht! De snelle boot heeft weliswaar beperkt plaats voor personenauto’s maar onze Toyota is met 2,5 meter wel aan de hoge kant. Navraag bij Busquebus leert dat we moeten omboeken naar de veel grotere langzame boot. Deze boot gaat tweemaal per dag maar heeft zeer ongelukkige afvaarttijden. Neem je de avond boot dan kom je ‘s avonds om tien uur aan in Buenos Aires en moet je eerst door de douane en vervolgens nog een hotel met parkeergarage zoeken in de grote stad. We geven daarom de voorkeur aan de extreem vroege ochtend boot die Colonia om half vijf verlaat en drie uurtjes later in Buenos Aires arriveert. Als datum nemen we nu 4 augustus zodat we bij aankomst in Buenos Aires direct door kunnen rijden naar de verschepingsmaatschappij Grimaldi waar we deze ochtend om negen uur een afspraak hebben.

Nu dit is geregeld komen we wat tijd betreft ook iets ruimer in ons jasje te zitten. Doordat we de veerpont nemen sparen we twee dagen autorijden uit en kunnen we zowel in Montevideo als straks in Colonia een dagje langer blijven.

Colonia del Sacramento

Deze plaats wordt ook wel kortweg Colonia genoemd en ligt ongeveer 160 kilometer ten westen van Montevideo. Aan de rand van Colonia zien we ineens de monstertruck van Jan en Gerda weer staan. Een bakje koffie is zo gezet en we kunnen even weer bijkletsen. Jan en Gerda zijn al een paar dagen in Colonia en nemen vanavond de boot naar Buenos Aires en ook voor hun zit de Zuid-Amerika reis er bijna. In Buenos Aires wordt de verscheping van de truck geregeld en ze vliegen rond half augustus terug naar Nederland.

Aan de Avenida General Flores vinden we een hotelletje met grote binnenplaats voor onze auto. Dit is zo ongeveer de enige rechte weg door het oude gedeelte van Colonia. Het verbindt in wezen de oude stad met het iets verderop gelegen nieuwe gedeelte van de stad. We blijven vier dagen in Colonia waarvan we er twee nodig hebben om de hele auto op te ruimen en te kijken welke bagage straks meegaat in het vliegtuig en wat achterblijft in de auto. Bovendien moet de reling van het imperiaal worden losgehaald evenals de daktent. De reling maken we op een lager niveau weer vast aan het imperiaal met tie rips en de daktent zit voorlopig vast met spanbanden. Onze Toyota, met opbouw, is te hoog voor een container transport en de daktent wordt straks weer rechtop voorin de container gezet.

Colonia is een van de meest geliefde toeristische bestemmingen in Uruguay en in het oude gedeelte van de stad is de echte koloniale atmosfeer bewaard gebleven. Je vindt er leuke kleine winkeltjes en knusse terrasjes. Ook staan er diverse oldtimers geparkeerd waarvan sommigen teruggaan naar de jaren dertig en nog steeds rijden. De kronkelige straten bestaan nog steeds uit de moeilijk te belopen ouderwetse bolvormige stenen. Lopend over de boulevard kun je bij helder weer de hoogbouw van Buenos Aires al zien!

De meeste toeristen zijn dagjes mensen die ’s middags door de straatjes slenteren en op de diverse terrasjes neerploffen. Na een kort bezoek aan de oude stad zijn ze aan het eind van de middag weer verdwenen. ’s Avonds is de oude stad weer een oase van rust en zijn de straatjes erg sfeervol verlicht.

Op 3 augustus is er een bescheiden verjaardagsfeestje. Ik ben weer een jaartje ouder geworden en Anouk heeft een flesje wijn geregeld samen met een tweetal glazen voorzien van Uruguaanse motieven. Verder kan ik dan eindelijk een tweetal verjaardagskaarten uitpakken van Han en Mieke en Gert Jan en Rita. Deze kaarten hebben een aantal maanden onaangeroerd in onze laptop tas gezeten.

Met de veerpont

Na een wel heel korte nachtrust loopt om half drie de wekker af. Een uurtje later melden we ons in de haven. Het is een en al bedrijvigheid met veel werklui, boot personeel en slaperige toeristen. We krijgen bij de immigratie al onze inreisstempels voor Argentinië. We rijden onze auto aan boord en krijgen gratis koffie en ontbijt. De trossen worden losgegooid en we verlaten in het holst van de nacht Uruguay op weg naar Buenos Aires………………..