15-09-2015

Naast al dat motorgeweld was er ook nog tijd om er even tussen uit te gaan met onze Landcruiser. We waren dit jaar allebei (te) druk met ons werk en een paar korte trips lieten zich makkelijker plannen dan een lange vakantie van een paar weken. In het voorjaar zijn we een weekje weg geweest. Eerst naar de Ardennen (La Roche) en via Brugge en de Zeeuwe kust weer teruggereden naar huis. Begin september hebben we een bezoek gebracht aan Praag en hebben we een paar dagen gewandeld in het Harz gebergte.

Volgend jaar maar weer eens verder van huis. Onze Toyota raakt ook een beetje uit gekeken op die korte vakanties en de saaie woon-werk kilometers.

20-07-2015

Ook dit jaar ben ik weer een weekje gaan motorrijden in de bergen. Het doel was ditmaal de Italiaanse Dolemieten en het gezelschap bestond verder uit de broers Gert Jan en Wim ten Brinke. Vaste deelnemer Jan Radstake moest dit jaar helaas afhaken. Deze trip was verder een uitstekende gelegenheid om mijn nieuwe motorfiets lekker stevig te gaan inrijden. Mijn ouwe trouwe XT660R uit 2004 had inmiddels meer dan 140.000 km op de klok en mocht met pensioen.

Onze rit van vorig jaar in de Alpen werd gekenmerkt door regen, lage temperaturen en zelfs vorst in de nacht. Dit jaar liepen de temperaturen op tot 37 graden en bracht zelfs de rijwind nauwelijks verkoeling. Het beste kon je maar in de bergen blijven en zorgen dat de camping op minimaal 1000 meter hoogte lag.

We hebben prachtige bergpassen gereden als de Fluela Pass, de Ofen Pass, de Umbrail Pass en natuurlijk de Stelvio. Via de Gavia Pass en de Passa del Tonale zijn we afgezakt naar Riva del Garda een het Garda meer. Ook hier temperaturen van ruim boven de 35 graden. Niet teveel doen dus en veel water blijven drinken.

De terugweg ging door Oostenrijk en uiteraard zijn we even bij de Grossglockner geweest. Maar net zo als bij de Stevio Pass vind ik het hier te druk, te commercieel en te duur. Ik heb toch een duidelijke voorkeur voor de wat kleinere en meer onbekende bergpassen. Na een rondje om de Zugspitze, in het zuiden van Duitsland, ging het terug naar huis.

03-07-2015

Het begint langzamerhand een traditie te worden, maar ook dit voorjaar zijn we weer met z'n vijven een paar dagen gaan off-road rijden in Frankrijk. Niet in de vertrouwde omgeving van Verdun, maar voor het eerst in Normandie. Rond om de plaats Londinieres zijn door Ad Ketelaars weer een aantal routes op road-book uitgezet. Ons onderkomen was een 6-persoons chalet waar je eigenlijk maar met z'n drieen kunt overnachten. Gelukkig hadden we nog een camper en een Landcruiser met daktent tot onze beschikking.

De routes zijn in deze omgeving veel technischer en meer kruip door sluip door. Een wat lichtere off-road fiets is wel aan te bevelen. De lange rechte bos- en grindpaden waarop lekker snelheid gemaakt kan worden vind je hier duidelijk minder. Hele stukken van de route in maximaal de tweede versnelling(!) gereden. Het weer was wisselend en varieerde van mooi weer, droog en windstil tot enorme regen- en hagelbuien met windstoten. De routes gingen afwisselend door bossen, weilanden en karresporen. De sporen waren erg diep, smal en glibberig en er was nauwelijks ruimte voor de voetsteunen. Naast de diverse onschuldige schuivers en valpartijtjes zijn Jan en Jeroen er toch allebei een keer hard afgegaan. Ze moesten daardoor ook afhaken voor de laatste dag off-road rijden.

Samengevat was het zoals altijd weer erg gezellig, maar het off-road rijden was erg zwaar. Volgend jaar weer Normandie?........of toch liever Verdun!