door Ko van O.

Te vaak hadden we van andere reizigers verhalen gehoord dat ze dagen, of soms nog langer, op hun vervoermiddelen moesten wachten omdat de schepen onderweg vertraging opliepen. Daarom hebben wij op tijd onze Toyota laten verschepen. Volgens planning zou de boot zelfs een week eerder in Buenos Aires aankomen dan wij met het vliegtuig. Dat te vroeg verschepen flinke financiële consequenties kan hebben kwamen wij deze week achter……….

Maandag 10 maart 2008

Vol goede moed staan we de maandagochtend op de stoep bij CMA-CGM. Omdat het gisteren toch ruim een uur lopen was hebben we vandaag een taxi genomen. En rit van ca. 20 minuten kost omgerekend ongeveer 3,- euro. Nadia Veuthey is een klein vrouwtje wat goed engels spreekt en netjes legt ze ons uit hoe alles in zijn werk gaat. In het kantoortje ernaast moeten we de eerste rekening gaan betalen van omgerekend US$ 355,- voor achtereen volgens

• River Plate Toll • THC Destino • Logistic Fee • Delivery Order • Twee extra container dagen

Karin-Marijke en Coen hadden hier anderhalf jaar geleden US$ 295,- moeten aftikken. Het grootste gedeelte van het verschil heeft te maken met de US$ 40,- die wij extra moeten betalen voor de twee extra containerdagen. Nadat het schip is afgemeerd en gelost heb je 7 dagen de tijd om je container op te halen of te lossen. Na deze periode wordt er extra geld in rekening gebracht. Tot zover geen probleem.

Het bedrag moet echter in US$ worden betaald en niet in Pesos. Dus eerst de stad in om geld te wisselen. Maar bij geen enkele bank kun je US$ pinnen of bij de balie ontvangen met een bankpas en een paspoort. Pas drie banken en 2 kilometer lopen komen we er achter dat het heel eenvoudig is. Gewoon heel veel Pesos pinnen uit de flappentap en bij de balie wisselen voor US$. Weer terug bij CMA-CGM was er een enorme rij klanten voor ons, dus maar even netjes achter aansluiten……………..

De volgende halte is het kantoor van EMBA op de kruising van “Avenida de los Immigration” en “Avenida Ramon Castillo” ten noorden van Puerto Madero. Hier bevindt zich de douane. Als we aankomen is het net na 13.00 uur en alle kantoortjes zijn dicht in verband met de middagpauze. Over een uurtje zijn we de eerste. We halen bij een kiosk wat eten en drinken. Net na 14.00 uur gaat er een kantoortje open en wij snel naar binnen. Een arrogante kwast met stropdas gaat helemaal uit zijn dak, hoe durven wij zijn kantoortje binnen te komen zonder de juiste formulieren! De overige medewerkers zijn druk met het spelen van allerlei computergames.Het is toch logisch dat je eerst in het kantoortje hiernaast de nodige formulieren invult. Natuurlijk! Weer een uur later gaat ook dit kantoortje open en een jongedame vult snel en correct de juiste formulieren in. Weer terug naar de stropdas man en deze blijkt nu duidelijk beter te pas. Alles in orde en morgen kunnen we ons melden bij de Exolgan Container Terminal, een adres weet hij echter niet………………maar we krijgen wel een paar telefoonnummers.

Dinsdag 11 maart 2008

Het adres van Exolgan weten we te achterhalen, maar op alle telefoonnummers wordt door niemand gereageerd. De Terminal is enorm groot en zonder afspraak of contactpersoon begin je hier niets. We nemen een taxi naar CMA-CGM op zoek naar Nadia Veuthey, misschien kan zij een afspraak voor ons maken. Maar ook Nadia slaagt er na bijna een uur niet in om contact te krijgen met Exolgan. Dit bedrijf heeft duidelijk de filosofie “pak nooit de telefoon op”. Wel krijgen we een naam van een zekere Fernando Campora mee. In het zelfde gebouw als CMA-CGM zit een verzekeringsmaatschappij AON. Hier maar eens een praatje maken omtrent een autoverzekering, die eigenlijk in Argentinië verplicht is. Bij AON kunnen ze auto’s met een buitenlands kenteken niet verzekeren maar een jongedame doet haar uiterste best om bij andere verzekeringsmaatschappijen voor ons te informeren. Gewapend met een lijst met drie namen springen we in een taxi op weg naar de Exolgan aan de rand van de wijk La Boca in een complete achterbuurt vol met krottenwijken en gespuis. De Terminal zelf is echter zwaar beveiligd en bewaakt. We krijgen Fernando te spreken en in keurig engels vertelt hij dat ze morgen gaan beginnen met het lossen van de container hier ter plekke. De kosten bedragen omgerekend US$ 250,- en nog een bedrag voor de Terminal welke hij niet kan inschatten. Dit kan aardig overeen komen met de US$ 350,- die Karin-Marijke en Coen hebben betaald voor achtereen volgens

• Verification • Cargo de seguridad • Devolucion mty importacion • Cargo manipuleo • Tasas a las cargas impo

Betaling moet in Pesos. Alles we morgen om 10.00 aanwezig zijn komt alles goed. Alleen moet EMBA hiervan op de hoogte zijn, want dan sturen hun een douane mannetje voor inspectie. Omdat Fernando er verder niemand een telefoonnummer van de EMBA heeft (of geen zin heeft om dit op te zoeken) rest ons niets anders dan weer een taxi rit naar de EMBA om hun te informeren over de activiteiten van morgen. We krijgen weer een paar telefoonnummers mee die we morgen kunnen bellen als de container gelost wordt. Als laatste gaan we vandaag nog even de verzekeringsmaatschappijen langs. We beginnen bij de Automobil Club Argentinië. Hier kunnen ze ons niet verder helpen maar gaan wel weer een half uur druk bellen naar iemand die dat wel kan. We krijgen het adres van Seguros Rivadavia die wel auto’s met een buitenlands kenteken kan verzekeren. Maar omdat het na 16.00 uur is moeten we daar morgen maar langs. Voor vandaag zijn we het al meer dan zat en zoeken een terrasje op…………………………..

Woensdag 12 maart 2008

’s Morgens vroeg melden we ons bij Seguros Rivadavia en een half uurtje later zijn we een WA verzekering rijker voor een periode van 6 maanden. Deze verzekering is tevens geldig in alle Zuid-Amerikaanse landen die we nog willen bezoeken. Kosten US$ 170,-.

Keurig om 10.00 uur zijn we weer bij Exolgan. Uiteraard zijn er weer wat probleempjes. Bij de EMBA neemt niemand de telefoon op en zonder douane mag de container niet open. We moeten eerst terug naar de CMA-CGM, want we hebben maar voor twee extra dagen de containerhuur betaald en dat hadden er dus drie moeten zijn. En die US$ 20,- kun je natuurlijk niet hier betalen. Verder bedraagt de rekening inmiddels US$ 580,- en mag je niet meer met Pesos betalen maar moet dat ineens weer met US$. Dus maar weer in de taxi naar CMA-CGM om hier een extra container dag te betalen en al onze gepinde Pesos maar weer om te wisselen in US$.

Ruim een uur later zijn we terug en de EMBA hebben ze inmiddels weten te bereiken en deze komen vanmiddag rond 14.30 uur voor inspectie. Ondertussen kunnen we een nummertje trekken en in de rij gaan staan om de rekening te betalen. Ongelofelijk hoe lang dit allemaal duurt en hoe gedisciplineerd de Argentijnen eigenlijk zijn. Iedereen blijft keurig wachten op zijn of haar beurt en geen getrek, geduw of geschreeuw. In landen als Egypte of India moest je je altijd naar voren vechten anders stond je aan het eind van de dag nog achteraan in de rij. Hier van chaos geen sprake, maar wel erg lang wachten. Uiteindelijk zijn we aan de buurt en de rekening bedraagt nu ineens US$ 731,-. Nu wordt het allemaal een beetje te gortig en een dergelijk bedrag schuiven we niet even over de balie.

We worden even in een kamertje apart gezet en Fernando wordt opgebeld om het een en ander toe te lichten. We hebben ons helemaal kapot onderhandeld en Fernando onder zeer grote psychologische druk geplaatst maar hij wijkt geen millimeter, of beter gezegd geen US$. Wel wordt ons de opbouw van de rekening gaan de weg het gesprek iets duidelijker. Pikken we dezelfde kosten uit de rekening die Karin-Marijke en Coen hebben betaald dan komen we uit op US$ 371,- tegen de US$ 350,- van hun anderhalf jaar geleden, en dat komt redelijk overeen.

Wij moeten nu helaas US$ 360,- extra betalen omdat we een paar dagen te laat zijn met het ophalen of lossen van de container. Deze wordt dan op een ander gedeelte van de Terminal opgeslagen en tal van andere kosten worden daardoor extra in rekening gebracht. Het gaat dus al gauw om US$ 90,- extra per dag. Alles wordt automatisch op data ingevoerd in het systeem en daar valt weinig aan te doen………………..dus dokken!

Later die middag arriveren de douane mannetjes en kan de container open. Gelukkig staat onze auto nog rechtop en onbeschadigd in de container. Nadat ik de beide accu’s weer heb aangesloten loopt de zware diesel direct. De daktent wordt met een heftruck op het imperiaal getild en zet ik hem voorlopig even met een paar stevige spanbanden vast. Nog is de administratieve rompslomp niet ten einde. Ik moet nog de nodige stempels halen op de diverse formulieren en sta weer bijna een uur ergens in de rij. Dan zijn we klaar en mogen het terrein af. Bij de laatste poort beweert de bewaker dat onze papieren niet in orde of onvolledig zijn. Volgens hem heeft hij van diverse papieren kopieën nodig en volgens ons alleen een helft van de uitrijkaart! Hij gaat bellen en gelukkig hebben wij gelijk. De poort gaat open en vol gas scheuren wij snel weg bij deze bureaucratische zooi.

Door de avondspits banen wij ons een weg naar een bewaakte parkeer garage in de buurt van ons appartement. Hier kan de auto blijven staan tot zaterdagochtend……………

En wij................wij zijn totaal murf!