door Ko van O.

Naar ons mislukt bezoek aan Sucre zijn we weer terug in Potosi. We willen terug rijden naar Argentinië maar dat blijkt nog niet zo simpel als gedacht met allerlei stakingen, wegblokkades en manifestaties!

Van Potosi naar Tupiza

Niemand die precies weet hoe de situatie in elkaar steekt! Hoe meer je informeert hoe meer verschillende antwoorden je krijgt. Kortom je weet aan het einde van de dag nog niet hoe het zit met eventuele wegblokkades en andere vervelende zaken. Pas de volgende ochtend wordt een en ander duidelijk als de receptioniste van het hotel een speciaal telefoonnummer belt van de locale politie……………”op dit moment zijn alle blokkades rondom Potosi opgeheven”. Dat is goed nieuws, we pakken snel alle spullen in de auto en verlaten de stad in zuidelijke richting!

Het is inmiddels 10 uur geweest en we hebben nog ruim 270 onverharde kilometers te gaan om Tupiza te bereiken. Er tussenin ligt geen enkel plaatsje of dorpje waar je kunt overnachten. Gelukkig valt de weg redelijk mee, maar af en toe zijn er ook weer een paar beste rammelstukken. Aan het eind van de middag zijn we eindelijk in Tupiza en gaan ook hier op zoek naar ons hotel van vorige week. Hier is gelukkig nog plek voor ons maar geen parkeerruimte meer voor onze auto. Alle parkeerplekken zijn gereserveerd voor de diverse wegwerkers die hier overnachten. Onze auto kunnen we parkeren in een bewaakte parkeergarage twee straten verderop. Dit zien we eigenlijk niet zo zitten en vertellen dat onze auto in Potosi in een vergelijkbare parkeergarage is open gebroken. Niet helemaal de waarheid natuurlijk, maar soms moet je een beetje egoïstisch zijn en aan je eigen spulletjes denken. Ineens konden we onze auto nu wel parkeren op de binnenplaats van het hotel. Mogelijk staat nu vannacht een auto van een van de wegwerkers buiten of in de parkeergarage verderop.

We raken aan de praat met een stel uit Colombia welke ruim twee maanden door Zuid-Amerika aan het toeren zijn. Ze komen uit het zuiden en hebben een nacht aan de grens moeten overnachten omdat de grens tussen Argentinië en Bolivia is geblokkeerd! De volgende ochtend hebben ze mondjesmaat auto’s doorgelaten maar de grensovergang zou in principe nog geblokkeerd zijn! Dat is slecht nieuws, maar ook niemand hier weet verder exact de situatie…………..

Terug naar Argentinië?

De volgende ochtend worden we van alle verschillende antwoorden ook niet veel wijzer. We besluiten Tupiza te verlaten richting Argentinië en zien onderweg wel verder. Net buiten Tupiza moeten we bij een slagboom weer een paar Bolivianos tol betalen. Hier weten ze te vertellen dat de plaats Villazon gewoon bereikbaar is. Maar over de grensovergang met Argentinië, een paar kilometer achter Villazon, hebben ze geen informatie.

Het is weer een paar uurtjes rammelen richting Villazon over een weg die we ruim een week geleden ook al hebben gereden. Het lijkt wel of je begint te wennen aan het constante gerammel want het gaat ons beter af dan de heen weg. Af en toe komen we vrachtauto’s en bussen tegen, dus de weg naar Villazon zal inderdaad wel open zijn. We zijn nog meer gerust als we ook tegenliggers zien met een Argentijns kenteken. Een Argentijnse vrachtwagen chauffeur is deze ochtend over de grens gereden en deze was gewoon open. Dat is goed nieuws! Aan het begin van de middag zijn we bij de grens en er is inderdaad niets te zien van blokkades…………Alles verloopt lekker snel aan de Boliviaanse kant alleen zit er 100 meter verderop een Argentijnse analfabeet in het kantoor die zo verschrikkelijk veel tijd nodig heeft voor een paar simpele formuliertjes dat je bijna denkt dat hij de boel loopt te verzieken. Ruim een uur hebben we in dit hokje gestaan totdat deze prutser klaar was. Natuurlijk wil hij de auto van binnen inspecteren, maar uiteraard nadat hij eerst weer uiterst langzaam de formulieren van een andere automobilist heeft ingevuld…………………

Nadat hij een vluchtige blik in de auto heeft geworpen kunnen we verder rijden en zijn allebei ontzettend blij weer in Argentinië te zijn. Misschien waren we steeds net op het verkeerde moment op de verkeerde plaats in Bolivia maar het is hoe dan ook een zeer moeizaam land om door heen te reizen………………………

Op weg naar Salta

We zijn in Argentinië en voor ons ligt weer een gladde asfaltweg en we gaan op weg naar Jujuy en Salta. We rijden met een gangetje van 90km/h zuidwaarts als we plotseling weer een file induiken………………toch niet……………ja hoor, ook hier een wegblokkade. Een grote groep mensen zit midden op straat met spandoeken. Zo te zien boeren met een voornamelijk Indiaans uiterlijk. De politie staat er bij maar grijpt niet in. We wilden eigenlijk voor het donker het plaatsje Purmamarca bereiken maar dat kan wel eens moeilijk worden als dit lang gaat duren. Maar goed, wat dichterbij ligt Humahuaca en daar kunnen we ook prima overnachten. Maar als we ruim een uur stil staan wordt dit ook al lastig. Na ruim twee uurtjes wachten en ijsberen vertrekken de demonstranten onder lichte dwang van de politie. In het pikkedonker bereiken we uiteindelijk Humahuaca.

De volgende dag rijden we door naar Salta waar we een plekje zoeken op de dezelfde camping als drie weken geleden. Het is er gezellig druk veel Zwitsers, Fransen, Duitsers en Nederlanders. Zo staan Jan en Gerda er weer met hun reusachtige Iveco truck na een uitstapje over de Passo de Jama naar Chili. Een eindje verder staat een Mercedes truck van Piet en Lydia die af en toe een stuk samen reizen met Wolf en Ilona eveneens in een Mercedes truck. Verder zijn Yann en Geraldine aanwezig met een Citroen HY bus! De bedoeling was om hiermee een jaar door Zuid-Amerika te reizen en vervolgens hun reis in Azië voort te zetten. Maar ze hebben motorische problemen en verschepen nu eerst naar Frankrijk om hier een nieuwe motor te monteren en vervolgens wordt de HY verscheept naar Kuala Lumpur. Vreemd genoeg is deze verscheping via Frankrijk goedkoper dan rechtstreeks van Buenos Aires naar Kuala Lumpur. Verder zijn er drie stelletjes Zwitsers aanwezig waarvan een met een tweetal jonge kinderen.

Pal naast ons staan Peter en Steffi met een Landrover. We hebben ze eerst in Chili gezien, daarna in het merengebied van Argentinië en vervolgens in Mendoza, en nu hier weer. Gelukkig loopt de auto nu wat beter want ze hebben er ontzettend veel problemen mee gehad. In Mendoza is de auto zelfs een aantal dagen in de werkplaats geweest. Ze willen door naar Bolivia en Peru!

Een dag later arriveren nog een drietal Franse campers die ook uit Bolivia kwamen. De eerste is redelijk ongeschonden uit de strijd gekomen, de tweede had achter een klapband waardoor de hele kunststof achterkant van de camper is weggeslagen en de derde heeft versnellingsbak problemen waardoor alleen de derde versnelling werkt! Even later komen Manfred en Christina in hun witte Landrover de camping oprijden. Ze wilden eigenlijk door naar Chili maar konden nergens brandstof tanken. Langzaam maar zeker wordt duidelijk dat de stakingen en wegblokkades, die nu al bijna 100 dagen duren rondom Buenos Aires, zich uitbereiden naar andere steden en dat de bevoorrading van brandstof en levensmiddelen overal problemen gaat opleveren! Bij de Tourist Information weten ze ons te vertellen dat er ook rond Salta een paar blokkades zijn, evenals op de route naar Corrientes die we straks willen volgen. Het lijkt erop dat we hier in Salta voorlopig vast staan in afwachting van betere tijden……………….

Voetbal en Gaucho festival

Maar op de camping is het gezellig met om de dag een grote barbecue of asado. Bovendien staat het EK voetbal voor de deur en met zijn allen kijken we de wedstrijden in het café van Gogh in de binnenstad. We komen hier zo vaak voor de wedstrijden van Nederland, Duitsland, Zwitserland en Frankrijk dat de obers na verloop van tijd precies weten wat een ieder wil eten en drinken. Bovendien zijn in Zuid-Amerika de kwalificatie wedstrijden voor de WK 2010 begonnen. Dus je kunt bijna op elk moment van de dag wel een wedstrijdje meepikken!

Verder vindt er in Salta het grootste Gaucho festival plaats van het land. Ruim 3000 prachtig uitgedoste ruiters met hun paarden lopen in een parade door de stad. Daarom heen weer tal van eettentjes en andere festiviteiten. Kortom vervelen hoeven we ons absoluut niet in Salta.

Op jacht naar diesel

’s Ochtends vroeg loop ik naar het dichtstbijzijnde tankstation om maar eens te vragen of ze weer diesel hebben. Niet dus, en ze weten ook niet wanneer! Juist op dat moment komt er een grote vrachtwagen vol met diesel aanrijden om te bevoorraden. Dit ook tot hun eigen stomme verbazing. Snel terug gelopen om de daktent in de klappen en de auto op te halen. Weer terug bij het tankstation staan er inmiddels een twintig tal auto’s en wat vrachtauto’s voor me. Maar alles verloopt heel gedisciplineerd en niemand wordt vervelend of staat te dringen. Als ik na een klein uurtje aan de beurt ben is de teleurstelling groot als je niet meer dan voor 50 pesos mag tanken, ofwel 23 liter! Brandstof is dus duidelijk op de bon. Weer achteraan sluiten voor een tweede rondje heeft weinig zin want de rij achter mij is inmiddels aangegroeid tot 200 a 300 auto’s! We hebben weer een beetje diesel maar te weinig om Salta te verlaten. Eigenlijk moet de tank vol zijn en willen we er nog een extra jerrycan van 20 liter bijkopen. Dan hebben we voldoende diesel om in een keer uit te wijken naar Paraguay, zo’n 1200 km verderop, als de brandstof voorziening slecht blijft in Argentinië. De volgende dag ga ik vroeg op pad om een extra jerrycan te kopen. Dit lukt bij een ander tankstation waar ook net toevallig weer een vrachtwagen met diesel aan komt rijden. Het bevoorraden kan een uurtje duren maar daarna kan mijn jerrycan gevuld worden. Na een uurtje wachten hebben zich ook hier vele tientallen auto’s en busjes verzameld. Maar goed, ik sta vooraan en ben strakjes als eerste aan de beurt. Maar door de grote toeloop zijn er nieuwe orders om bedrog tegen te gaan en dat betekent dat er geen jerrycans worden afgevuld. Met een lege jerrycan druip ik af en passeer op weg naar de camping nog een ander tankstation. Ik wacht weer keurig op mijn beurt als na het afvullen van de auto voor mij de diesel voorraad van het tankstation op is! Met een lege jerrycan kom ik aan op de camping. Het zit niet erg mee deze ochtend en niemand weet wanneer de bevoorrading weer goed op gang komt.

(tijdelijk) Opheffing van de wegblokkades?

Het is vandaag woensdag en uit de kranten maken we op dat de blokkades vrijdag tijdelijk worden opgeheven. De regering heeft enige toezeggingen gedaan maar op maandag is er wederom een belangrijk gesprek hierover! Loopt dit gesprek op niets uit dan worden vanaf dinsdag alle wegblokkades weer opgesteld.

Belangrijk is dus om te proberen op vrijdag Salta te verlaten en te zorgen dat we uiterlijk maandag in Paraguay zijn…………….Maar dit kan alleen als we voldoende diesel hebben en de tankstations staan woensdag en donderdag nog droog. Uiteindelijk zijn het Jan en Gerda die ons en ook Manfred en Christina uit de brand helpen. Jan is met een volle tank op de camping gearriveerd en de tanks van de Iveco hebben een mega inhoud van 900 liter. Jan fungeert een beetje als tankstation op de camping en is bereid een paar litertjes af te staan. Even wat overhevelen in onze jerrycans en daarmee hebben we nu genoeg diesel verzameld om de 1200 kilometer naar Paraguay te overbruggen.

Chaco en Formosa

Op vrijdagmorgen 20 juni nemen we van een ieder afscheid op de camping van Salta en verlaten de stad in oostelijke richting. De meeste zijn van plan om vandaag of morgen ook te vertrekken en het zal rustig daarna rustig zijn op de camping. Het wordt daarom de komende winterperiode voor de diverse honden en katten op de camping weer moeilijker om aan restjes eten te komen.

De provincies Chaco en Formosa hebben een groot aandeel in de zogenaamde Gran Chaco die zich tevens tot diep in Paraguay uitstrekt. Het gebied is compleet vlak en uiterst dun bevolkt en behoorde vroeger toe aan de daar levende Indianen. Het gebied leent zich goed voor landbouw en veeteelt en wordt af en toe opgesierd door diverse palmbomen.

De route door de Chaco is kaarsrecht en erg saai om te rijden. De bevoorrading van de diesel is hier alweer een beetje opgang gekomen en we hoeven de hele route naar Paraguay onze jerrycans niet aan te spreken. Het schitterende zonnige weer van Salta is verdwenen en boven de Chaco hangt alleen een dikke bewolking. Hierdoor ziet alles er nog troostelozer uit. In de grote stad maar even langs de apotheek voor wat extra anti-depressiva! Midden in de Chaco is een politiepost en zoals gewoonlijk moeten we even stoppen. Dit keer hebben we te maken met een uiterst vervelend mannetje. Hij heeft allerlei wazige verhalen over zaken die je bij je moet hebben in de auto zoals een tweetal gevarendriehoeken, brandblusser en nog tal van andere zaken. Mijn paspoort geeft hij niet terug en loopt een kantoortje binnen. Op een velletje papier is hij diverse bedragen aan het optellen. We krijgen 860 pesos boete (ruim 170,- euro) omdat we niet aan alle voorschriften en uitrustingseisen voldoen om in Argentinië te mogen rondrijden. Het eerste wat ik met mijn grote mond zeg is “dat ik dat niet ga betalen”. De man verblikt of verbloosd niet en vraagt: “hoeveel we dan willen betalen!” Ik kijk om me heen en zie dat hij de hier de enige beambte is midden in de Chaco. Ook staan de bedragen op een velletje papier en niet officieel in zijn bonnenboekje wat aan de andere kant van zijn bureau ligt. Hij is er waarschijnlijk op uit om een extra maandsalaris te verdienen! Ik zeg dat we helemaal niets willen en kunnen betalen, want we hebben geen pesos alleen credit cards! Nee, we hebben ook geen euro’s en dollars! Mijn portemonnee vol met bankbiljetten ligt gelukkig in de auto en ik laat de beambte mijn lege broekzakken zien. Vlugger dan verwacht geeft de man het op en we krijgen ons paspoort terug en kunnen doorrijden zonder dat we iets hebben betaald. Een leuke onderbreking in het saaie Chaco land!

We maken een kleine omweg naar het Parque Nacional Chaco waar diverse aparte vogels zijn te spotten en waar je tevens leuke wandelingen kunt maken. De steden die we passeren zoals Resistencia en Formosa zijn wel aardig maar nodigen niet uit tot een wat langer verblijf. Laatst genoemde plaats ligt aan de rivier Rio Paraguay, welke tevens de grens vormt met Paraguay. Diverse bootjes vol met mensen varen heen en weer de rivier over.

Wij rijden nog een dikke 100 kilometer verder naar het noorden en kunnen vlakbij de Asuncion, de hoofdstad van Paraguay, de grens oversteken.