door Ko van O.

Patagonië

Geen enkel gebied in Argentinië spreekt zo tot de verbeelding als het zuiden van Argentinië: Patagonië. Een landschap volkomen vlak vanaf de kust tot aan het Andes gebergte waar erosie, de harde wind, en miljoenen schapen het voor het zeggen hebben! Wat oppervlakte betreft is het even groot als Frankrijk maar er wonen slechts 300.000 mensen…………….

Omdat wij langs de Atlantische kust omlaag rijden richting Vuurland liggen de nodige vlakke en saaie kilometers voor ons. Wanneer we straks vanuit Vuurland in noordelijke richting, parallel aan het Andes, weer omhoog rijden zien we de andere kant van Patagonië, namelijk de enorme bergtoppen, immense gletsjers, prachtige meren en unieke boomsoorten.

Peninsula Valdez

Een prettige afwisseling langs de relatief saaie Atlantische kust is de verrassende fauna van het schiereiland Peninsula Valdez. Gezien de tijd van het jaar hebben we goede kans op het zien van pinguďns, zeeleeuwen en orka’s! Het hele schiereiland is een Nationaal Park (entree US$ 8,- pp) en heeft een uitgebreide informatie voorziening over de hele geschiedenis van het schiereiland! Het plaatsje Puerto Piramide dient als uitvalsbasis om de volgende dag Peninsula Valdez te gaan verkennen. We komen terecht op een nogal merkwaardige camping wat het meest lijkt op een vrijgevochten staat in het Wilde Westen waar geen orde en tucht heerst. Grote barbecue vuren en allerlei autocross praktijken tot diep in de nacht. Ook gaat in de loop van de nacht de wind toenemen tot stormkracht en gaat deze bovendien van richting veranderen. Onze zorgvuldig beschut neergezette auto staat in een keer vol in de vuurlinie en de daktent klappert vervaarlijk heen en weer. Dit alles maken de omstandigheden niet ideaal om van een goede nachtrust te kunnen genieten, maar het wordt vanzelf weer ochtend en dan gaan we op pad……….

Het hele schiereiland bestaat uit goede en minder goede gravelwegen en er is geen streep asfalt te bekennen. Een rondje maken langs de verschillende uitzichtpunten betekent toch een afstand van ruim 200 gravel kilometers. Bij het eerste uitzichtpunt Punta Delgado komen we niet verder dan het spotten van een enkele zeehond! Maar als we koers zetten richting Punta Norte wordt het leuker. Op diverse plekken zien we hele groepen zeeleeuwen van de zon genieten en bovendien treffen we hele kolonies pinguďns aan met hun jongen. Wat de pinguďns betreft hebben we geluk want rond eind maart zijn de jongen groot genoeg en verlaten alle pinguďns het schiereiland. Ondanks intensief speuren langs de kust zien we geen spoor van de orka’s. ’s Avonds ploffen we neer in een gezellig restaurantje gerund door een aardige Australische jongen…………..

Langs de Atlantische kust!

Op onze weg naar het zuiden passeren we kustplaatjes als Las Grutas, Puerto Madryn, Rada Tilly en Puerto S. Julian. Je kunt duidelijk merken dat de zomer er op zit want de meeste plaatsjes maken een verlaten indruk afgezien van wat dagjes mensen. Bij Puerto Madryn nemen we nog een rustdagje om even naar het strand te gaan. Het kon voorlopig wel eens de laatste dag zijn met temperaturen ruim boven de 25 graden en veel zon. In het uiterste zuiden van Argentinië, bij de plaats Ushuaia waar we heen willen, is het op dit moment een graad of 11 met veel regen. Dus langzamerhand zal het weer slechter gaan worden. Inderdaad blijkt deze rustdag een goede keus te zijn. Want ongeveer 100 kilometer onder Puerto Madryn wordt het voelbaar kouder, neemt de wind af en toe ijzige vormen aan en is het de hele dag bewolkt. We ontmoeten twee dik ingepakte Braziliaanse motorrijders die dapper de wind trotseren op weg naar vuurland. Ook is de politie opvallend actief. Bij de meeste grote steden zijn er op de diverse toegangswegen politiecontroles op identiteits- en voertuigpapieren. Bij de overgang naar een andere provincie word er bovendien redelijk streng gecontroleerd op het hebben van melk, fruit- en vleesproducten. Ons laten ze af gezien van een enkele controle redelijk met rust.

De weg langs de kust is over het algemeen van een goede kwaliteit asfalt. Slechts af en toe verandert de weg over een aantal kilometers in een gatenkaas of rijden we door het gravel in verband met asfalteer werkzaamheden. We gaan iedere dag dus flink vooruit in dit overwegend monotone landschap.

Een lelijke eend in the middle of nowhere!

De saaie kilometers worden plots onderbroken als we in de berm een Lelijke Eend zien staan met bovendien een Nederlands kenteken. Hij behoort toe aan Jurgen en Inge die al een uur in de berm staan met pech. Ze rijden al vijf maanden door Zuid-Amerika en zijn nu op weg naar het noorden. De neus van de Eend staat inmiddels in zuidelijke richting omdat 30 kilometer verder een garage zou zijn. Volgens Jurgen maakt het motortje enorm veel mechanisch lawaai. Het aanduwen van de Eend bevestigd zijn verhaal. Maar de herkomst van het geluid traceren is lastig. Het kan een kapot lager zijn ergens in de dynamo of waterpomp of een startmotor die blijft hangen? Jurgen durft er echter niet meer mee te rijden bang om de hele boel in de soep te draaien, en ik denk dat hij gelijk heeft.

Ik haal daarom een sleeplint te voorschijn en de Eend gaat op sleeptouw naar de eerste de beste garage in Guer Aike, zo’n 30 kilometer verder op. Daar aangekomen blijkt er echter geen garage te zijn. Dan maar door naar de grotere plaats Rio Gallegos weer 30 kilometer verderop. Dat is voor ons totaal geen probleem want we moeten toch die kant op en de Toyota heeft weinig last van dit sleepvrachtje. Het is net of er een klein kampeerwagentje achterhangt. Bij een politiecontrole moeten de agenten wel lachen om dit niet allerdaags sleeptafereel. Jurgen weet te vertellen dat er zelfs een garage gespecialiseerd in de “eend” zou moeten zitten in Rio Gallegos. Na even zoeken en vragen weten we dit garagebedrijf te vinden. Nu is garagebedrijf een groot woord want de man sleutelt op straat en zijn gereedschap staat in een golfplaten barak. Maar dat maakt niet uit want hij maakt best een betrouwbare indruk en zegt de auto vandaag nog te kunnen maken. Als we hem goed begrijpen is er ergens een lager kapot, misschien wel van de dynamo. Dat verklaart dan ook gelijk de elektrische problemen, want de accu wordt niet meer bijgeladen. We kletsen nog wat met Jurgen en Inge over hun reisbelevenissen. Hopelijk hebben ze de Eend weer snel aan de praat! Kijk onder links voor hun website en het volgen van hun verdere reisbelevenissen.

Een stukje Chili

Het is een uur of drie in de middag en Rio Gallegos heeft als stad weinig te bieden. We rijden door naar de grens met Chili, een afstand van nog 70 kilometer. Geografisch zit het hier een beetje vreemd in elkaar. Ushuaia is de meest zuidelijk gelegen stad ter wereld en ligt op Vuurland. Vuurland is de meest zuidelijke provincie van Argentinië en wordt ook wel “de teen van Argentinië” genoemd. Maar om Ushuaia te bereiken moet je een stuk door Chili rijden, een afstand van ongeveer 200 kilometer.

De grensovergang stelt niet veel voor. Hier en daar een formuliertje invullen en een stempeltje halen. Als laatste wordt er kort achter in de auto gekeken en zij we klaar. Binnen een uurtje zijn beide delen van de grens achter de rug. We rijden door naar het plaatsje Kimiri Aike. Hier slaan we links af en rijden door richting de veerpont De wind neemt weer stormachtige proporties aan en af en toe worden we bijna de andere weghelft op geblazen. Ik moet het stuur onder een hoek van 45 graden vasthouden om recht uit te blijven rijden. We komen aan bij de veerpont die ons in een kwartiertje varen naar de andere kant van de “straat van Magallanes” brengt, naar……………..Vuurland!